chyba zglupialam do reszty

Nie jestem zakochana. I nie nazywam tego miloscia. I nawet nie wiem czy chcialabym z nim byc. Mielismy krotki epizod razem. Cos co teoretycznie nie powinno bylo sie wydarzyc. I dlatego, ze nie powinno bylo sie wydarzyc musialam zakonczyc te znajomosc i odizolowac sie by byc poza wszelkim zasiegiem. Lecz... tesknie czasami. Tak bolesnie jakos choc nie wolno mi tesknic. Nie tylko do jego ciala i tych doznan ale tez do tych wspolnych dlugich rozmow, pozbawionych nudy i skrepowania. I nawet nie wiem do czego ja tak mocno tesknie, czy do tego poczucia tu i teraz jakie mi wtedy towarzyszylo czy do tej bliskosci, swobody wyrazania siebie i czucia sie nie tylko kobieta w pelnym znaczeniu tego slowa ale i dobrym czlowiekiem? I co jest najglupsze to to, ze czytam jakies posty na kafe i wyobrazam sobie ze on moze byc autorem jednego z nich i z podobna tesknota pisze o mnie. I boli mnie jak cholera ze juz nie bedziemy mogli usiasc sobie tak jak kiedys i zagadac sie na dlugie godziny. I juz nie poczuje tej plynacej fali porazajacej energii gdy dotknal moich dloni, tych zachlannych pocalunkow, po ktorych mialam opuchniete usta, jego dotyku na mojej skorze i bliskosci nagiego ciala. Nie moge z nim byc. Bo jestem uwieziona w smutnym i zimnym zwiazku, z ktorego nie potrafie znalezc wyjscia.

ja tak mialam z mezem na poczatku a po 4 latach co???? nic

k***a nastepna o miłości wam to tylko miłośc w głowie babki..:O

No przeciez nie o milosci temat ale o tesknocie. Tesknota jako abstrakt. Porownywalna to obolalej czesci ciala. Niekoniecznie to jest milosc choc moze stanowic jej namiastke. Uzaleznienie, pragnienie, pustka.