ratunku dziecko swoim niejedzeniem wykańcza mnie psychicznie

Skoro lekarze nie zauwazyli zadnj choroby to jakiej rady oczekujez od kafeterianek? Myslisz, ze dziecko zaglodzi ci sie na smierc?

z wami dyskusja to jak z dziećmi. No to dawajcie swoim dzieciom tylko plasterek ogórka na śniadanie i nic poza tym bo dobrze warzy i mierzy a to że tam w brzuchu burczy i w nocy nie spi to tam h...

Przegłodzić, ale nie tylko w sensie, że dziecko nie będzie jadło a mama osiwieje z nerwów. Przegłodzić z całkowitym odpuszczeniem, bo jak zje kilka plasterków ogórka i pomidora to z pewnością się najadło. Moja 5 letnia córka często na śniadanie nic nie je, napije się 2 łyki mleka/herbaty/soku i twierdzi, że się najadła i ja nie robię afery. Mówię dobra idź się bawić i proponuję za jakiś czas 2 śniadanie (lub je w przedszkolu) i zje albo nie, będzie obiad. Najgorsze co można zrobić to pozwolić dziecku uczynić z jedzenia kartę przetargową, że wtedy najbardziej mama na nie zwraca uwagę. Dla dziecka nie ważne, czy uwaga jest pozytywna czy negatywna, ważne, że jest.

a co lekarz miał zauważyć? dziecko nie odstaje od normy, miesci się w tej normie, nawet nie ma niedowagi,.Anemi brak, to ja nie wiem co ta autorka ju chce cudować, malej waga mowi za siebie, ze najwyraźniej je tyle ile powinna a nie róbcie z dzieciaka prosiaczka Moja to jest dopiero niejadek ,11 lat i 19.5 kg , tu trzeba się stresować aby podniosla wage, ale ona słodyczy tez nienawidzi, ani żadnych innych swinst co dziecko lubi , o fast foodach tez nie ma mowy

Tasmańska - ja w wieku 9 lat ważyłam 21 kg. Teraz mam 26 lat, 1,70 i niedowage. Tak mi zostało. Ja przestałam duzo jeść, jak poszłam do przedszkola, nie wiem, trauma czy co.

Ja myslalam ,ze wejde i przeczytam o dziecku ktore ma niedowage, anemie, nie ma sil na zabawe Owszem bylby wtedy problem A tu dziecko autorki wazy dobrze, anemii brak, lekarze nie widza problemu...problem ma autorka widocznie, z psychika

Lekarz powinien był z opisu matki wywnioskować jedną rzecz, mianowicie to że dzieciak ma jadłowstręt dzięcki temu zmuszaniu do jedzenia. Nieumiejętność pozostania na luzie w takich sytuacjach prowadzi do tego że dziecko jedzenie kojarzy z nerwami mamy i z presją by zjeść. Skoro dziecko za dnia nic nie chce tknąć to znaczy że zaczęła się silna awersja do jedzenia bo to nie tak że to dziecko nie czuje głodu za dnia , ono nie ma aptetytu a to już kwestia psychiki. Dwulatek nie potrzebuje wielkiej ilości kalorii, jedynie tyle by coś w brzuszku było i takie dzieci same sobie regulują ile zjedzą, w tej sytuacji córka autorki wogóle nie chce jeść czyli już został popełniony duży błąd.

moja już była pod obserwacja psychiatry, neurologa, czy to na tle stresowym ,czy co, ma zaburzenie odzywania, ma jadłowstręt ( jadlowtret to jest moja osobista diagnoza) ona nic do ust nie wezmie, autorki corka jest normalnym dzieckiem z tego co pisala Dziecko uwielbia słodycze, lubi frytk itd.. czyli to co zazwyczaj dzieci kochają, z autorki corką nie ma problemu wg mnie , dziecko to cwaniaczek, słodycze i ine swinstwa by jadlo z mila checia, a moja to nic , na to nawet nie spojrzy Moja jets bardzo nerwowym dzieckiem, przypuszczam ze to na tle nerwicowym ma takie blokady

moje dziecko też nie jadło nic. Łyżeczką jej lałam do buzi mleko, gdy miała 2 m-ce, bo jej się ssać nie chciało a gdy była starsza to potrafiła mieć bóle głowy z głodu ale łaknienia nie czuła. Miałam pewien sposób- ale moje dziecko było bardzo grzeczne. Otóż sadzałam ją przed talerzem i prosiłam, by jadła. Ja byłam - a raczej udawałam- wielki spokój i czytałam książkę czy gazetę w tym czasie. Po kilkunastu minutach jej siedzenia bez ruchu mówiłam ze zniecierpliwieniem, że jeśli nie zje śni8adania to nie dostanie obiadu. Po kilku minutach ze złościa zabierałam talerz i mówiłam, że w takim razie nie dostanie nic do jedzenia. I wyobraźcie sobie, że dziecko zaczynało płakać i odbierać mi talerz. Nie zjadała po takich akcjach wszystkiego, to był "słomiany" zryw, ale zjadała chociaż trochę.

moje dziecko potrafiło naprawdę nic nie jeść i też było w normie- mieściło się w centylach, na granicy ale jednak. Potrafiła nawet w upały nic nie jeść i nie pić, nawet gdy była juz 9-10 latką. Bolała ją głowa, słabła ale twierdziła że głodna nie jest i już. Odpuszczałam dużo, bo jak mówiłam, w centylach się mieściła. Po latach zaczęła mieć rok po roku o tej samej porze anemię aż w końcu zaburzenia hormonalne. U mojego dziecka wyszło nie jedzenie po kilkunastu wręcz latach. Moja rada: Ty się uspokój. Dziecko nie je od ciebie a od innych tak. To coś znaczy. Wyrobiłaś w dziecku odruch strachu na jedzenie od ciebie. Albo pokazujesz wielkie zdenerwowanie przy jedzeniu albo straszysz dziecko. Ja naprawdę rozumiem twój strach o zdrowie małej, bo też tak miałam, ale odpuść emocje i działaj z zabawą radością i uśmiechem- to powinno coś zmienić w jej zachowaniu.

To prawda że z głodu nie padnie, jednak po pierwsze wyrobisz w niej zły nawyk żywieniowy po drugie to odbije się na jej zdrowi. Powinnaś była wcześniej ic zdrowe zasady posiłków- siada przy stole, dajesz się jaka snie za wielka ilośc np. 1 kanapka i twarożek plus picie i ma to zjeść nie zje nie wstaje i tyle, tak z każdym posiłkiem. Przerobiłam to z moim synem w wieku 6 lat wazył 16kg :o chudy baaardzo energiczny jednak po bieganiu w ciągu dnia padał dosłownie ze zmeczenia. Lekarze badania każdy mówił- wszystko ok, nie jest nauczony zjadac odpowiednich porcji, czułam się koszmarnie bo przecież to musiała być nasza wina, a my dosłownie prosiliśmy go o jeden mały gryz kanapeczki miesa etc Postanowiłam si ogarnąć obawiając o jego zdrowie, twarde zasady nie zjesz nie wstajesz jemy wszyscy przy stole, oczywiście nie każdy posiłek- praca szkoła to nierealne ale jak tylko się da to jadamy razem. Obecnie ma 7.5 waży 23kg ;) co jest sukcesem, jest bardziej skoncentrowany a energii ma jeszcze więcej, nie pozwól jej na te głodówki to zdrowe nie jest, niech nie jada ogromnych ilości ale przeciętne byle urozmaicone i o stałych porach. Rozumiem zestresowanie bo prawdziwy niejadek to koszmarny problem, którego nie zrozumie osoba której dziecko jada normalnie.

Dziecko MA niedobór masy ciała!!!!! Nie jakiś gigantyczny, ale ma. Sprawdźcie sobie BMI - wynosi 13,9. To, że waży 12 kg to nie znaczy, ze to jest właściwa masa ciała, bo trzeba wziąć pod uwagę wzrost. Dziecko jest b. wysokie, a masę ma "przewidzianą" dla średniaka, czyli dziewczynki o wzroście 85-87 cm. Moje dziecko tyle waży (mniej więcej), a mierzy 86 cm - ma niecałe 2 lata i jest szczupłym (nie chudym) dzieciakiem.

u małych dzieci nie oblicza się BMI ale patrzy na siatki centylowe, dziecko jak najbardziej ma w normie wage i zwrost na wiek 2 lata BMI oblicza się u dzeci już skzolnych a nie 2 letnich czy przedszkolnych Autorki corka jest w normie tym bardziej jak bk widać ,z eona nie ma całkowitego jadlowtrestu, sama pisala ze mala szaleje za słodyczami czy nnymi fast fodziakami,swinstwami chipsami itd. , tak wiec tutaj lampka się wlaczyla mi od razu ze mala jest wybredna a nie niejadek