Czy ja na prawdę jestem nic nie warta?

Właśnie, cierpią moje ambicje bo: 1. Nie mam matury (w tym roku poprawiałam, liczę że przedmioty które egzaminy z maja będą zaliczone. Angielski ustny już jest ale pisemny?) 2.Nie zdałam egzaminu zawodowego w technikum i nie wiem nawet czy warto do niego podchodzić. 3. Rezygnuje ze szkoły policealnej bo tak szczerze rachunkowość i gastronomia to nie są zawody dla mnie. Teraz jedyne czego pragnę to: licencjat z dziennikarstwa, dwa magistry z kulturoznawstwa i administracji oraz prawo jazdy kategorii B. O ile nie zatrzymam się przy samym licencjacie.

Przecież ja nie mam zbyt dużych wymagań od życia. Potrzebuję po prostu żyć, chce czuć że jestem coś warta. Chcę pójść do pracy, normalnie pracować.... bez ludzi którzy będą podkładać mi świnie, nie chce żeby mi ktoś świnie postawiał jak to zrobiono mi w ostatniej pracy... :( :( :(

Przecież w tych czasach posiadanie matury to minimum. Gdybym miała ten świstek czułabym się dumna.... że to mam bo bardzo pragnę to mieć.

Wiem teraz jedno że muszę walczyć o siebie!!! Sama bo mi nikt nie pomoże.