Poronienie

Witam mam 24 lata kilka tygodni temu poroniłam z przyczyn nieznanych każdego dnia widze dzień w którym to sie stało krew drgawki i ten straszny ból ale i coraz wieksza tesknota za tym maluszkiem 11 tydzien to już coś niesamowitego widac główke i zarysy ciałka.... Jak życ z czyms takim

Bardzo mi przykro ... ja tez kilka tygodni temu poroniłam w 7 tyg... niema dnia bym nie myślała o moim maluszku... nie wiem czy kiedyś ustanie ten ból ...

ja poroniłam 2 razy. winna była trombofilia/zakrzepica. rok po drugim poronieniu zaszłam w trzecią ciążę (2 w ciagu pół roku) - musiałam odetchnąć. mamy fajną córę, żywa i daje mi popalić :) znam ból, ale o nim się zapomina.

ja tez poronilam z nieznanych przyczyn (10 tc, ale plod obumarl w 7-8 tc), potem zaszlam prawie natychmiast, ale przytrafila mi sie ciaza biochemiczna (podobno za szybko zaszlam, choc lekarze mowili, ze mozna). wiec bol znam, mam nadzieje, ze zapomne o nim, kiedy urodze dziecko.

ja poroniłam również w 11 tyg. w 2006r. mając już jedne 2 letnie dziecko. Ale teraz mam następnego dzieciaczka , ma już ponad dwa latka. Nie ma dnia, żebym chociaż na chwilę nie pomyślała o moim aniołku, ale życie toczy się dalej i na pewno Wam też się jeszcze uda

widzisz gosciu, ja tez mam 2letnie dziecko. licze, ze skoro raz sie udalo, to uda sie znowu.

oczywiście, że się uda. Trzymam kciuki

tyra banks proszę napisz mi jaki jest twoj poziom plytek krwi?i czy w ciazy wzrastal?czy bralas cos na rozrzedzenie krwi?ledwo donosilam ostatnia ciaze bo mialam problemy w plytkami, napisz prosze wiecej na ten temat.

Dlaczego jesteście tak zacofane i bierzecie same na klatę zabieg,badnaia.To powinien wspierać mąż was w takiej chwili!A macie Prawo do obecności nawet w szpitalu!

a kto napisal, ze nie wspiera??

6 lat temu poronilam w 8 tc...strasznie to przeżyłam...równy rok po poronieniu urodziłam zdrowego syna...jedna data dwie rocznice-śmierci i narodzin...zawsze jak syn dmucha świeczki na torcie ja mam łzy w oczach bo jeszcze dobitniej uświadamiam.sobie co straciłam ile to juz czasu minęło...teraz mam drugie dziecko i urodziło sie w miesiącu w ktorym mial sie urodzić mój aniołek...w ciazy czułam się jakbym wkroczyła na ścieżkę która powinnam byla przejść pare lat temu...mam dwóch cudownych synków i bardziej chyba doceniam cud narodzin i jakim pięknym i niedocenionym jest fakt bycia mamą...