Czy powinnam na tym pozostać?

Obecnie od kilku lat nie mogę się uporać ze zdaniem egzaminu dojrzałości. Próbowałam już, ale po prostu jakoś mi to nie wychodzi. Miałam różne plany. Chciałam być aktorką, później pisarką i scenarzystką. Innym razem reżyserką i fotografką. Innym razem dziennikarką. Niestety. Jestem osobą z lekką wadą wymowy, po wypadku (gdzie uszkodzony był obojczyk, miednica) oraz mam głęboką wadę wzroku. Mam umiarkowany stopień niepełnosprawności, wyrobiłam go sobie, ze względu na to, że w żadnej pracy nie dawałam sobie rady. Poszłam pracować do ochrony, wtedy nie miałam jeszcze grupy ale tam mi doradzono, bym wyrobiła sobie takie coś. Tam byłam na zasadach studentki, zapisałam się do szkoły policealnej o profilu technik rachunkowości (tylko dla samego zaświadczenie), niestety rzuciłam to. Moja matka liczyła na to , że podniosę swoje kwalifikację. Nic z tego, oprócz tego ukończyłam technikum ale bez matury, dyplomu technika również nie obroniłam. Zrezygnowałam. Teraz pracuję jako portierka w zakładzie przemysłowym poprzez agencję ochrony osób i mienia solid. Czy powinnam na tym pozostać? czy walczyć dalej o swój sukces zawodowy?

Zawsze warto walczyć o lepszą przyszłość dla siebie. Może jakieś korki z matury ?

Mam matematykę i język angielski pisemny, bardzo bym chciała jakieś korki, nawet chodzę ale ja już powoli tracę nadzieję.

Powiem Ci na moim przykładzie, że zawsze warto walczyć o swoje. Nie chodziłam do liceum z powodów zdrowotnych, pojawiałam się jedynie kiedy miałam trochę siły, przyszłam na maturę i jakoś poszło. Trzeba jednak samemu chcieć, siedziałam w domu i się uczyłam, chyba nie ma innej opcji niż nauka. Powodzenia !

Właśnie, muszę tak zrobić ale boje się, że nie zapamiętam np. słówek i zdań na maturę z angola, że nie zdam matematyki, że nie będę potrafiła.