Sama rozga na Mikołaja.Co sadzicie na ten temat

Rybkunia skoro uwazasz ze zadne dziecko, tzn ze masz bardzo uboga wyobraznie.

sama nie wiem co z nia robic dziś Odpowiadam teraz na pytania bo wczoraj już nie miałam jak gość dziś - to jest faktycznie przykre co ty pisesz wspolczuje, ale u nas nie ma takiego terorru. Kary sa naprawdę za bardzo, ale to bardzo brzydkie zachowanie, za skargi, za pyskówki, za dokuczanie i inne jeszcze bardziej iebezpieczne wybryki ,które mogą ją zdrowia a nawet zycia pozbawić. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Autorko, to ja napisałam wczoraj ten tekst. W moim domu rodzinnym też nie było jakiegoś wielkiego terroru, po prostu różniłyśmy się nieco. Siostra potulna, ale zawsze jej zachowanie podobało się rodzicom. Ja zawsze dociekałam dlaczego? po co? i jaki to ma sens? Zadawałam mnóstwo pytań, byłam dociekliwa. Podam przykład. Wielkie lanie kablem od prodiża dostałam w wieku 7 lat. We wrześniu, wracaliśmy ze szkoły - ok 6-7 osób. Po drodze wyrósł nam wielki sad, a w ogrodzeniu wielka dziura. Dziurą weszliśmy na jabłka. A od frontu nadjeżdża właściciel sadu, my czym prędzej dziurą uciekaliśmy z powrotem. Właściciel za nami wrzeszczy - dzieciaki, toż możecie podrzeć ubrania, brama otwarta, zawsze możecie się poczęstować jabłkami. Niebaczna powiedziałam on tym rodzicom, no i wpierdziel kablem dostałam, Za co? ano za to, że "gówniaro, nie masz jabłek w domu? nie masz co jeść? U stryjostwa całkiem inna atmosfera była, zawsze mogłam porozmawiać ze starszą kuzynką, ze stryjenką. Do dzisiaj pamiętam słowa stryjenki - zawsze możesz nam powierzyć swoje trudne sprawy, nawet te najgorsze, a my dorośli potrafimy się z nimi zmierzyć. Jakoś rodzice tez szybko mnie się pozbyli oddając niespełna 8 letnie dziecię po opiekę dalszej rodziny. Oczywiście, nie to spowodowało, że rodzice chętnie wysiudali mnie z domu. Pamiętam kilka takich moich akcji - szkolna bibliotekarka wciskała mi książkę "Na jagody" - ja nie byłam zainteresowana tą pozycją, wolałam poczytać "Czuk i Chek', książki nie przyjęłam a pani bibliotekarce oświadczyłam, że chcę czytać to co mnie się podoba, Ot, stare dzieje, ale nawet po latach zostaje ból, chociaż pobyt w domu stryjaszka zaliczam do najszczęśliwszych chwil w moim życiu.

Zapomniałam dodać, że pani bibliotekarka podkablowała rodzicom, a ojciec całkowicie zabronił korzystać z usług biblioteki szkolnej - chyba, ze pani Jasia wyda mi książkę adekwatną do mojego wieku i morale. Zapisałam się do biblioteki publicznej i wypożyczałam co chciałam. "Dzieci z leszczynowej górki", "Dzieci z Bulerbyn", stryjenka akceptowała i popierała czytelnictwo. I o jeszcze jednej historii wam opowiem - w pierwszej klasie zapisałam się do zuchów, rodzice niezbyt zadowoleni, ale jakoś przez wrzesień przebrnęłam. A potem było coraz gorzej... Wracałam z zajęć ze śpiewem na ustach: i refren... kto majtkiem na okręcie jest tylko chłopak zuch... I wpieprz dostałam za to, ze śpiewałam o majtkach [część garderoby] Reasumując, jestem wdzięczna stryjaszkom, że mogłam wychować się w ich, małym mieszkaniu - ciasnota, ale miłość na każdym kroku była obecna i jakoś dziwne, stryjostwo uznało mnie za najmniej konfliktową osobę w tej rodzinie. Kocham stryjka, a jeszcze bardziej stryjenkę, Ona mi matką od lat. Jestem Ula, taka zwykła Ula

wiesz co, a może nie kupuj jej kolejnej lalki czy pluszaka tylko jakaś zabawkę kreatywną, edukacyjną, która zajmie ją na dłuższy czas a przy tym będzie rozwijająca. Sama kupuje czasem córce na kabum.pl właśnie takie i powiem ci, że jak przysiądzie to nie ma czasu na psoty.

spie/r/dalaj z tą reklamą, na każdym topie jesteś :o

Sama sobie daj rozge jak dziecka nie potrafilas wychować :/

gość wczoraj - u nas w domu nie ma bicia. Mąż sam stanowczo nawet na groźbę klapsa reaguje oburzeniem, co dopiero mowiąć o tym, żeby były metoda wychowawcza. Do tego na nią nie działałoby i tak , kiedyś jakiś klaps się przytrafił to jeszcze bardziej się rozbrykała i wcale się nim nie przejęła, jeszcze gorzej zaczela świrówke odstawiać śmiejąc się Wczoraj na wieczór maz mowi ,ze jednak do rozgi cos skromnego dolaczy.Patrze na niego z wielkim zdziwieniem i mowi ,ze ode mnie niech ten będzie badyl, ale on sam cos jeszcze wrzuci symbolicznego do 50 zł, lecz dziecko nie będzie wiedzieć o tym podziale od kogo i co . Mam duże watpliowsci do tego, no ale on się zaparl ze oprócz rozgi jakas dueperlka będzie No może patrząc z jego perspektywy on inaczej na nią patrzy, bo ona do ojca jest bardziej taka ,ze da się lubić i nie robi mu tak często na złość, jak cos napsoci i widzi u ojca żal to zaraz stara się mu humor poprawić,czyli źle jej z tym,ale do reszty osób nie ma już skrupułów

moze ta rozga nie jest takim zlym pomyslem. jesli zasypiesz ja prezentami to corka pomysli ze moze robic co chce, a wy swoich obietnic nie dopelnicie, ostatecznie jej odpuszczacie. moze w byciu konsekwentnym jets jakas metoda

Mi rodzice nie raz dali rózgę, ale wieczorem, gdy cały dzien byłem grzeczny, czekała na mnie paczuszka z łakociami :))))

lx lx- to brzmi rozsadnie :)

Dzięki, miałem fajnych rodziców, którzy, dopóki wierzyłem w Mikołaja, mieli jeden dzień dziecko - aniołka:)

rózgę to mi mąż sprawił w zeszłym roku za bycie niegrzeczną, ale nie zinterpretowałam tego jako karę, wręcz przeciwnie;)