ciąża

Witam... mam 23 lata. W wieku 17 lat urodziłam synka. Z ojcem dziecka się rozstaliśmy ( ze względu na to, że traktował mnie źle, czułam się gorsza od wszystkich innych osób). Wyprowadziłam się w wieku 22 lat od moich rodziców do mojego nowego (starszego partnera, ma 40 lat). Znamy się pod 5 lat, ale parą jesteśmy ok. 3 lata. Zarabiam sama na mnie i synka ( 2,5 tys miesięcznie).Uznaliśmy, po zaręczynach, że będziemy starać się o dziecko. Niestety mam baardzo zmienne zdania na ten temat. Z jednej strony się bardzo cieszę (chcę wszystko planować, umeblować itp.), z drugiej strony boję się planowanej ciąży ! Mój narzeczony jest całkowicie zdecydowany (zarabiamy wspólnie 8 tys netto - finansowo jest więc ok). Mam obawy nie przed drugim dzieckiem, tylko: Jak zareaguje mój 6 letni syn.. Moi rodzice (znając ich podejście) wyklną mnie z rodziny. Jak mieszkam z narzeczonym - nie utrzymuje z nimi kontaktu. Czy strach przed ciążą planowaną to normalne?

Koleżanko. Według mnie jesteś niesamowita osoba jeżeli jesteś w stanie zarabiać sama na siebie i synka. Opinia rodziców ciężko się nie przejmować ale z racji tego ze sama się utrzymujesz jesteś pełnoletnia osoba nie powinnas przejmować się ich reakcja. Ja mam 21 lat i planuje ciążę od kilku miesięcy. Lecz jak przychodZi okres planowanej owulacji rezygnuje, a resztę miesiąca jestem na siebie zła ze zrezygnowałam. Głową do góry. Jesteś panią swojego życia! A synek na pewno ucieszy się z towarzystwa. A w dorosłym życiu będzie mu łatwiej mając rodzeństwo. Pozdrawiam i całuje: )