Zgotowałem sobie samotność.

...i teraz nie potrafie sobie z tym poradzić. Mam prawie 23 lata, nigdy nie miałem dziewczyny chociaż mogłem, bo kilka do mnie zarywało (nawet ładne) a ja głupi olewałem je... :/ No, ale czasu nie cofne. Szkołe skończyłem, dawni znajomi poszli swoimi ścieżkami, mnie olali, jestem sam bez znajomych, bez dziewczyny, nie imprezuje, ponieważ nie mam z kim (kiedyś, kiedyś mnie zapraszano na imprezy a ja głupi odmawiałem, później mnie już nawet nie pytali, olewali...) i czuje, że znajduje się w sytuacji z której nie potrafie wyjść. Teraz samotność z braku przyjaciół, znajomych i dziewczyny zabija mnie od środka każdego dnia. Wnętrze jakby mi płacze a ja ne potrafie tego zmienić. Kiedyś chciałem być samotnikiem a teraz wiem jak to niszczy człowieka. Każde urodziny sam, każdy weekend sam, każdy sylwester sam... Zero wiadomości, zero telefonów, zero esemesów, zero zainteresowania z czyjeiś strony... Ta wegetacja, wewnętrzna agonia trwa już prawie 3 lata i nie widze drogi wyjścia z niej.. . Najgorsze myśli każdego dnia chodzą mi po głowie. Wygadałem się chociaż w internecie.