Poczucie beznadziejnosci

Mam 28 lat, po paru latach rozpadł sie moj związek, rzuciłam też pracę która wykańczała mnie psychicznie I teraz czuję wielką pustkę. Koleżanki zazdroszczą, bo mają dzieci są uwiązane a ja teoretycznie jestem wolna, mogę robic co chce. Tak od nich slysze. Tylko prawda jest taka że popadłam w jakąs depresję, czuję ogromną pustkę. I tak jest w każdej dziedzinie życia. Nie wiem co chce robic zawodowo. Dotychczas pracowałam w logistyce, ale praca w biurze nie jest dla mnie. Do tego mobbing I wyzysk. Jakies tam pasje mialam ale przygasly. Teraz juz tylko patrze przez pryzmat ze nic nie osiagnelam I jestem nikim. Ciezko mi sie jakos pozbierac, zmotywowac do czegokolwiek. Sa takie lepsze dni, kiedy sobie mysle a moze zaczne od nowa, ale za chwile dopada mnie przygnebienie ze wlasciwie po co? 30 cha na karku a tu ci sie studia zachcialo zaczynac, I ze raczej robie to po to aby odchaczyc I powiedziec ze mam dyplom nic dla samej nauki. Ogromne poczucie marazmu mnie ogarnelo z ktorego nie umiem wyjsc. Czy ktos z was mial podobnie? Jak z tego wybrnac??

brak penisa w pochwie to pustka doskwiera

Kochana mam podobnie jak Ty, wiek ten sam , nieudane związki paroletnie, w tej chwili brak pracy, problemy rodzinne, po prostu żyć nie umierać!!