Białe kobiety, Czarni faceci

Dzisiejszego dnia został usunięty temat o Polkach w Anglii i ogólnie dziewczynach które interesują się czarnoskórymi. W wątku było wiele szczerych rad, porownan czarnych z bialymi - kto w czym jest lepszy, jak i wartosciowych wypowiedzi tolerancyjnych dziewczyn które opowiadały o tym na przykładach z własnego życia. Proponuję utworzyć jeden wątek na ten temat, gdzie zainteresowane dziewczyny które mają nieuzasadnione obawy będą mogły pytać o murzynów, jak i opiniami będą dzielić się dziewczyny bardziej doświadczone. To przykre, że mimo XXI wieku rasizm wciąż jest tak silny, że nawet na forum erotycznym usuwane są tematy o międzyrasowych związkach i seksie. (wstyd redakcjo!) Zachęcam do dzielenia się opiniami, nie pozwólny zmarginesować tej ogromnej grupy Polek! :)

o czym tu rozmawiac ? w czym czarni sa lepsi ? we wszystkim !!!

gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop

gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop gość 2015.01.29 Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjopatia - brak umiejętności zaadaptowania się w zmiennych warunkach wirtualnej rzeczywistości, a więc poczucie zacierania się granicy między światami wirtualnym i realnym, co skutkuje realnym przeżywaniem anonimowych, luźnych wirtualnych relacji; - megalomania jako pochodna powyższych. Zaburzenia te mogą ujawnić się po przeżyciach z wczesnych lat młodości lub traumatycznych wydarzeniach z okresu dojrzewania (np. pierwszy zawód miłosny, odrzucenie przez rówieśników, presja rodziców co do wyników w nauce), kiedy jednostka dopiero konstytuuje własne ego. Ponadto można zaobserwować pewne objawy psychozy maniakalno-depresyjnej (przekonanie o tym, że otoczenie oraz administracja forum "uwzięli się" i wszelkimi możliwymi sposobami próbują wyeliminować jednostkę z przestrzeni społecznej, uprzykrzyć jej życie, podczas gdy faktycznie jest to zwerbalizowana dezaprobata dla poczynań jednostki i jasno sformułowane odmienne zdanie, które jednostka postrzega jako personalny, niemal fizyczny atak na swoją osobę. Innymi słowy: jednostka swoje działania ocenia jako bez zarzutu, w niepowodzeniach komunikacyjnych dopatruje się złych intencji osób trzecich lub jakiejś "siły wyższej". W gruncie rzeczy to zaburzenie wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości, rozchwiania emocjonalnego, braku umiejętności określenia własnych preferencji i wartości (niepewność swojej pozycji, a więc potrzeba ciągłego powielania i publikowania swoich słów) oraz braku akceptacji dla kondycji własnego życia. To zaburzenie jest pewną formą manifestu sprzeciwu wobec zastanej rzeczywistości, w której jednostka nie potrafi się odnaleźć. Samoocena, czyli "widzenie siebie", każdorazowo będące aktem subiektywnego postrzegania, w przypadku braku rozmowy ze specjalistą i wspólnego przeanalizowania procesów myślowych, może w dłuższej perspektywie skutkować rzeczywistą alienacją jednostki (tak z własnej inicjatywy, jak i przez otoczenie) oraz szukaniem substytutu, emocjonalnej kompensaty dla wyobcowania - w tym przypadku próbą zaistnienia w przestrzeni wirtualnej, co daje chwilowe ukojenie i powoli zaczyna uzależniać. Jednostka po jakimś czasie nie może wygenerować podobnego odczucia komfortu psychicznego, jak wówczas, gdy wchodzi w interakcje z innymi użytkownikami Internetu, w żadnej innej sytuacji, dlatego swoje funkcjonowanie i komunikację z ludźmi ogranicza do świata wirtualnego. Wobec dezaprobaty otoczenia i niepowodzeń w budowaniu trwałych więzi z innymi użytkownikami (które mogłyby przeistoczyć się w realne relacje) jednostka może nawet zacząć mnożyć wirtualne byty (multikonto) i inicjować rozmowy z samym sobą oraz sytuacje prowokacyjne wobec innych użytkowników, tworząc zjawisko, które potocznie określane jest mianem "sztucznego tłumu". Z pewnością zaburzenia same nie ustąpią, a zignorowanie objawów może skutkować ich nasileniem w czasie. w w w Szanowni Użytkownicy, zajrzałam tu zaciekawiona tematem (jestem w trakcie pisania pracy zbiorowej traktującej o formach i przyczynach wyrażania siebie w polskiej przestrzeni internetowej ze szczególnym uwzględnieniem portali społecznościowych). Pozwólcie, że podzielę się z Wami swoimi obserwacjami. Jestem studentką psychologii na specjalności behawioryzm społeczny. Na tym etapie, po lekturze kilku wątków i komentarzy pod nimi mogę stwierdzić, iż u autora zaobserwować można: - narcyzm w łagodnej postaci (przekonanie o własnej supremacji nad otoczeniem i posiadaniu "misji" wobec innych, przekonanie o kierowaniu wycinkiem internetowej przestrzeni, ustalanie reguł i próba wyegzekwowania ich przestrzegania u współużytkowników, próby podporządkowania sobie innych, nieuznawanie opinii odmiennych, nieumiejętność przyjęcia krytyki, przemożna potrzeba zwrócenia na siebie uwagi -> długie monologi realizowane w wielu wątkach tego forum); - zespół Aspergera - brak zrozumienia dla środków stylistycznych (tj. np. sarkazm, metafora) używanych przez otoczenie - słowem: brak umiejętności tzw. czytania między wierszami, nieposzanowanie dla odczuć i przemyśleń innych, próba wymuszenia na otoczeniu określonych zachowań i myśli, nieuznawanie prawa jednostki do autonomii; - łagodna socjop

wiesz ze jakbys to powiedziala pacjentowi w prywatnym gainecie to juz wiecej by nie przyszedl?

bo pisali w nim o świństwach

a co autorka tematu ma ciekawego do powiedzenia?

a co autorka tematu ma ciekawego do powiedzenia?

jako autorka uważam że czarni są idealni dla białych kobiet i bardzo żałuję że jest ich w Polsce tak mało :)

autorko mieszkasz w Polsce?

Tak, mieszkam w Polsce, czasem pracuję w Szwecji :)

masz czarnego partnera?

ile masz lat?

Na stałe nie, mam wielu czarnych przyjaciół w Szwecji. Kilku też w Polsce. Prawdopodobnie przeprowadzę się z dziećmi do Szwecji bo tutaj co chwilę spotykają je rasistowskie uwagi

Tak mam jest super, a kolezanka ma hindusa

masz dzieci?

mieszkam w niemczech i zauwazylam, ze czarni, ciapaci czy arabowie sa bardziej agresywni, nachalni czy bezczelni niz europejczycy.powiesz niemcowi raz "nie" to juz nie bedzie szukal kontaktu z toba. powiesz czarnemu czy turkowi "nie" to jeszcze przez miesiac czy dluzej bedziesz dostawala od niego wiadomosci.

Po części masz rację, też zauważyłam że im bardziej zależy na kobiecie i nie odpuszczają tak łatwo jak biali :)

to nie chodzi o odpuszczanie. jesli ktos mnie nie chce to ja mam swoj honor i nie biegam za ta osoba. nie prosze sie, nie zabiegam o ta osobe bo to jest dla mnie upokarzajace. ponadto jak dostajesz setnego smsa to zaczynasz sie bac i to sie nazywa stalking. czarni nie maja honoru. zreszta maja tanie metody podrywu. niemcy sa wiele bardziej sympatyczniejsi i normalniejsi jesli staraja sie cie poderwac.

Zdarzyl Ci się jakis niemily incydent i już źle mowisz o calej czarnej rasie, arabach itp. Według mnie to że się bardzo starają to ogromny plus, dzięki temu również bardziej dbają o związek i go doceniają :)

to nie byl jeden niemily incydent. nie lubie byc zaczepiana przez ciapatych. nawet raz widzialam jak ciapaty obciagal sobie na przystanku metra w bialy dzien. mam troche kolezanek roznych narodowosci i one tez sie skarza na murzynow, arabow czy ciapatych. ostatnio moja mama byla zaczepiana przez zonatego turka, ktoremu jak powiedzial nie uklada sie z zona. jak sie nie uklada to od tego sa rozwody, a nie szukanie romansu na boku. jak widzisz problem nie dotyczy tylko mnie.

Arabowie nie uznają związków zawieranych w naszych państwach, mogą mieć wiele żon więc dla niego to było normalne.. :) nie ma na co się oburzać. W Szwecji raczej jest na odwrót, bo białe dziewczyny są nachalne wzgledem czarnych i innych ciemnoskórych

co ty bredzisz z tą Szwecją?

Nie byłeś, nie komentuj :)

Dwa lata mieszkałam w Uppsali i pół roku w Goteborgu. Jest wręcz przeciwnie.Jest dużo skarg na nachalne zachowywanie się kolorowych.Jednej z moich koleżanek Marokańczyk groził nożem jak na tarasie pubu powiedziała mu,żeby się odczepił i poszukał sobie Arabki,bo blond włosów nie ma zamiaru mieszać z baranim owłosieniem. Szwedzi uświadamiają sobie błędy jakie popełnili,pozwalając na emigrację do ich kraju absolutnie nie związanych z nimi kulturowo narodów, które wykorzystując ich opiekę socjalną, obecnie żerują i pasożytują na nich, będąc ogromnym obciążeniem dla społeczeństwa i budżetu kraju.

"Dwa lata mieszkałam w Uppsali i pół roku w Goteborgu. Jest wręcz przeciwnie.Jest dużo skarg na nachalne zachowywanie się kolorowych.Jednej z moich koleżanek Marokańczyk groził nożem jak na tarasie pubu powiedziała mu,żeby się odczepił i poszukał sobie Arabki,bo blond włosów nie ma zamiaru mieszać z baranim owłosieniem. Szwedzi uświadamiają sobie błędy jakie popełnili,pozwalając na emigrację do ich kraju absolutnie nie związanych z nimi kulturowo narodów, które wykorzystując ich opiekę socjalną, obecnie żerują i pasożytują na nich, będąc ogromnym obciążeniem dla społeczeństwa i budżetu kraju. " popieram

To że wszyscy czarni to nieroby to bardzo rasistowski mit. Chociaż prawdą jest, że wiele białych kobiet woli utrzymywać swoich czarnych facetów i trzymać ich w domu. Szwedzi nie zrobili żadnego błędu, rodziło sie bardzo mało dzieci, a dzieki pryjmowaniu emigrantów obecnie rodzi się bardzo dużo co jest receptą na kryzys demograficzny. Większość rodzących się tam dzieci pochodzą ze związków biała kobieta + imigrant. Gdyby nasi rządzący mieli wiecej rozumu w głowie to również stworzyli by lepsze warunki dla imigrantów oraz dali im pewne przywileje co by pozytywnie wplynelo na dzietność naszego kraju

No tak w Arabii Saudyjskiej posiadanie wielu żon jest na porządku jest w porządku dziennym hihi Jednak ja to nie mam nic przeciwko takim związkom właśnie z tego względu - sama byłam kiedyś jeszcze jako studenta na erasmusie i poznałam takiego czarnoskórego i było po prostu bosko on taki silny i umięśniony Zapraszam do zajrzenia na mojego bloga: [url=http://tknieciak1998.blog.se/]http://tknieciak1998.blog.se/ :-) tam troszkę inna tematyka, ale mam szczerą nadzieję, że przynajmniej niektórym z Was przyda się odrobina relaksu, rozmyślając o mięśniach...:-)

No tak w Arabii Saudyjskiej posiadanie wielu żon jest na porządku jest w porządku dziennym hihi Jednak ja to nie mam nic przeciwko takim związkom właśnie z tego względu - sama byłam kiedyś jeszcze jako studenta na erasmusie i poznałam takiego czarnoskórego i było po prostu bosko on taki silny i umięśniony

masz nowe konto? jaki masz cel? demoralizować młode dziewczyny?