Dobijam do 29

Za parę miesięcy urodziny nr 30, pamiętam jak choćby 10 lat temu myślałem że w tym wieku bede mial żonę, dzieci... jakoś te życie ustabilizowane. Jeszcze pol roku temu myślałem że zmierzam do stabilności choćby co do partnerki. Miesiąc temu rozstalem sie z dziewczyna z którą wiazlem przyszłość. Wcześniej kontakt każdego dnia bo niestety ja za granicą ona w polsce, więc video i rozmowy. Nagle to się skończyło od rozstania, 0 kontaktu. Boli to strasznie bo ona była ta osoba z którą dzielikem się wszystkim, teraz muszę kumulowac. Mam znajomych itp. ale zauwazylem że ogólnie ludzie wolą swoje problemy nie innych. Chyba teraz tu teraz dlatego pisze, żeby ktoś wysłuchał... To tak jak mówię miesiąc temu rozstalismy się i do tej pory ciezko mi z tym... Zaczynam dużo myśleć żeby odebrac sobie życie... myśleć nie mówić... staram się zobaczyc coś więcej niż te p problemy, jednak i tak wracają. Nie spie dobrze, myśli mnie nie pokoja. Najgorsze że to co mnie spotkalo to sam to na siebie sprowdziłem, te poczucie winy. Nie wiem ile jeszcze wytrzymam...