Inność może być podniecająca

To,że partner znacznie się różni charakterem,usposobieniem itd.,ma nieco inne życie,czy znajomych,może być wręcz podniecające.Natomiast są pewne różnice,których się nie przekroczy i ludzie się zadręczą samym przebywaniem w swoim towarzystwie.

z czego wynika nie wiem,może jakieś zwierzęce instynkty,tkwiące w ludziach,ale są takie relacje,że z trudem zrozumieją o co tak naprawdę się kłócą

nawet te małe różnice takie jak TROCHĘ inny styl życia prędzej czy później dają popalić

nawet jak czasami dadzą popalić,to idzie się dogadać nawet co do znacznych różnic,nie mówię nawet o innym stylu życia,ale np.o innych znajomych,najwyżej raz na jakiś czas się pokłócą,wszystko zależy od tego czy ludzie przynajmniej się lubią,czy męczą w swoim towarzystwie

na swój sposób jest to kręcące,że np.żona wyszła z nieco innego środowiska,ma znajomych,z którymi mąż niekoniecznie musi się integrować,żyje nieco innymi problemami,tylko zależy wszystko czy nie włącza im się instynkt uciekaj od obcego

taka pewna tajemniczość( w granicach rozsądku oczywiście)

i całe życie sprzeczanie się o sposób spędzania wolnego czasu, o budżet, o hobby, o wakacje, o pracę, o znajomych, o wychowywanie dzieci...dobre dla desperatów biorących pierwsze co się nawinie

a czemu od razu kłótnie,mówię o takich relacjach gdzie ludzie się przynajmniej lubią,a czy zawsze spędzać wolny razem,czy nie można mieć swojego życia,być blisko,a jednocześnie pozwolić się za sobą stęsknić

a dzieci i tak najczęściej idą swoją drogą

tylko, że dwoje ludzi którzy mają dwa różne pomysły na życie i kompletnie różne potrzeby z czasem przestanie się lubić.

zależy co kto rozumie pod pojęciem pomysłu na życie i czemu koniecznie tych pomysłów nie da się pogodzić,poza tym pomysły to można mieć,ale z ich realizacją to bywa różnie,taki związek może być o wiele ciekawszy i lepszy niż osobą prawie idealną dla kogoś,ale która tego nie docenia

granicą tu jest to,czy pojmą gdzie się tak naprawdę różnią i jakich granic nie przekraczać

o tym mówię - desperacja. W taki związki wchodzą ludzie którym czegoś w życiu brakuje i szukają "inności" z nadzieją, że wszystko jest lepsze niż to co mają teraz. Większość ludzi zadowolonych z życia chce partnera który będzie to życie z nimi dzielił. I tak ktoś kto jest domatorem i mu to odpowiada nie będzie chciał włóczyć się po świecie za zapalonym alpinistą. a od związku z kimś kto cię nie docenia właściwie wszystko jest lepsze, włącznie z samotnością.

wiem o czym piszesz, mój związek właśnie się rozpada z powodu takich różnic nie do przeskoczenia

co za pierdzielenie i skrajne przykłady o jakichś alpinistach

tak jakby było zbrodnią wyjść czasami ze znajomymi samemu,bez małżonka,a nawet może na wycieczkę jechać

to było pół-zartem, ale pomyśl o tym w ten sposób. energiczna osoba która cały czas jest w ruchu, ma dużo znajomych i lubi wychodzić będzie się nudzić w domu, a domatora będzie irytować ciągłę łażenie "do ludzi". W końcu spędzanie razem czasu będzie wymagało poświęcenia jednej ze stron.

ktoś naprawdę jest oderwany od życia,jak wszystko sprowadza do chodzenia po knajpach,tak mnie do tego nie ciągnię,ale czy coś strasznego by się stało gdyby mąż nawet raz na dwa tygodnie wyszedł do knajpy,a żona jak nie lubi to niech siedzi w domu,po co się zmuszać

u mnie nawet głupi spacer był przyczyną kłótni, bo chodzę szybciej niż on - wiem, że to głupie ale mnie strasznie irytowało jego wleczenie się, a jego moje tempo. i często spacery kończyły się wzajemną irytacją... to oczywiście jeden z miliona przykładów

lubimy ludzi podobnych do nas.

i co w tym złego,że ktoś trochę lub nawet bardzo się poświęci,czasami,często lub raz na jakiś czas,już nie stać was na odrobinę poświęcenia

trzeba sie dostosowac.

to jest tylko przykład...ale jaka to jest frajda wiecznie wychodzić samemu? I tak, po jakimś czasie to jest problem, bo naturalnie bardziej lubimy osoby z którymi mamy więcej wspólnego, przede wszystkim kiedy chodzi o przyjemności. Ile można samemu oglądać filmu, samemu wychodzić, samemu jeździć na wakacje? Dobrze jak w ogóle są wspólne zainteresowania, ale co jak jest ich niewiele? Jaki sens ma związek który właściwie nie daje żadnej przyjemności.

ja bym nie chciala kogos kto ma inne zainteresowania.

auć! :D adres:196.88.107.01. :D

pewnie że lubimy ludzi podobnych,tylko w czym to podobieństwo musi się przejawiać,czy naprawdę we wszystkim,irytował cię nie tempem spaceru,ale prawdopodobnie czułaś lub wiedziałaś,że to kompletnie nie ta osoba,jakiś obcy,z którym się nie dogadasz,irytował cię prawdopodobnie nie dogadasz

Mnie nie przeszkadzają inne zainteresowania...ale muszą być jakieś wspólne i przynajmniej sposób spędzania wolnego czasu powinien być podobny. Tutaj ktoś podał dobry przykład - czasem nawet spacer kończy się złym nastrojem.

duża frajda wychodzić samemu,może nie cały czas,ale spędzam codzienność z małżonkiem,który mi odpowiada,a raz na jakiś czas wyjdę gdzieś ze znajomymi,nieco odpocząć od codzienność,według mnie to super układ

a co w tym złego,że oglądają różne filmy

no tak, ten spacer to tylko wierzchołek góry lodowej... pozornie do siebie pasowaliśmy, z czasem zaczęło wychodzić coraz więcej różnic, tak naprawdę oboje jesteśmy z innej bajki i niestety, związek zmierza ku rozpadowi... piszę niestety, bo rozstania nigdy nie są miłe :(