Smutno mi z powodu znajomego

Od jakiegoś czasu znam się z pewnym facetem. Tzn widzieliśmy się tylko kilka razy na żywo, ale mamy ze sobą stały kontakt na fb i tam też prowadzimy długie rozmowy. Świetnie nam się ze sobą pisze, wiele nas łączy i mamy podobne podejście do życia, a ostatnio zdarza się nam wzajemnie zwierzać. Nie ukrywam, że chłopak od początku nie jest mi obojętny i ciągle o nim myślę (o czym on oczywiście nie wie), ale z tego, co widzę, bez wzajemności. On po prostu mnie lubi i tyle. Jestem dla niego jedną z wielu koleżanek (to typ, który obraca się głównie w babskim towarzystwie). Ostatnio była taka sytuacja, że zaprosił mnie przez fb na imprezę w pewnym klubie. Na początku ucieszyłam się z tego, bo długo się nie widzieliśmy i chciałam pobyć z nim sam na sam, ale zaraz potem moja radość prysła. Wszystko dlatego, że okazało się, że oprócz mnie zaprosił jeszcze osiem innych dziewczyn (kolego żadnego). Poczułam się urażona tym i nie poszłam na tę balangę. Wiem, że jest singlem i ma prawo mieć koleżanki, ale i tak mi przykro. Co to za przyjemność być jedną z wielu... Co on właściwie chciał osiągnąć, zapraszając tylko same dziewczyny?

Ktoś się wypowie?

Sama mówisz, że jesteś dla niego koleżanką. Czy nie można zaprosić swoich znajomych na imprezę? A że są to w większości koleżanki, a nie koledzy, to co to dla ciebie za różnica? On przecież nie zaprasza cię na randki, tylko towarzyskie spotkanie. Obwiniasz go o coś, co nie jest żadną jego winą. On ci się podoba, ty jemu nie.

może ,żebyscie sie biły o niego::D:D:D:Dto taakie faaajne, prawda?? aserio... odpuśc troche, facet lubi cie jak koleżanke, jak wiele innych koleżanek , chleba z tej maki nie bedzie, traktuj go jak TYLKO kolegę i tyle

Dodam, że za dwa dni mamy być na tym samym evencie i znając życie, pewnie gdzieś się spotkamy, a ja po tym wszystkim nie wiem, jak się zachowywać. Może nie powinnam mieć żalu, a jednak mam.

Chciałabym dać sobie z nim spokój, ale on tego nie ułatwia, ciągle pisze, szuka kontaktu... Naprawdę trudno mi o nim zapomnieć, mimo że tak naprawdę widzieliśmy się tylko kilka razy.