Czasem sobie uświadamiam, że jestem STRASZNĄ suką.

To chyba mój sposób na zycie. Ogólnie jestem bardzo pracowita, dużo umiem i wiem, jestem atrakcyjna i mam wielu znajomych ale z drugiej strony jesli jest jakas podbramkowa sytuacja bądź na czymś mi strasznie zależy to nie patrzę na drugiego człowieka tylko na siebie, bez żadnych skrupułów.

całkiem ludzkie zachowanie, nic w tym wyjątkowego

to normalne zachowanie, co by ktos dla ciebie zrobil jakbys byla w potrzebie? jak sie nie ma pieniedzy, ma gorszy dzien, choruje to ludzie kompletnie sie na kogos wypinaja mimo ze udaja jak to sie niby przejmuja ,ty przynajmniej jestes szczera

Mam podobnie jak Ty z tym, że ja swoją suczowatość przejawiam tym, że nienawidzę ludzi. W pracy niech się lepiej do mnie nie odzywają, jak mają mi zadawać te swoje idiotyczne pytania. A jak te pachołki podejmują ze mną dyskusję to oczywiście ironicznym tonem i zbyt dobrymi argumentami są gaszeni. A pomagam im tylko, jeśli to ja sobie zadecyduje czy chcę pomóc czy nie.

20;56 - ja nie jestem niemiła na codzień. Jeśli komuś mogę życzliwie pomóc to podpowiadam ale tylko wtedy jeśi nie kosztuje mnie to zbyt dużo! W życiu nie poświęciłabym swojej wygody dla kogoś ale jeśli bezinteresownie mogę komuś pomóc to to robię. Bardziej chodzi mi o to, że są czasem sytuacje (jakaś rywalizacja) gdzie potrafię zagrać BAAARDZO nieczysto.

Ja pomagam tylko tym, których sobie wybiore czyli znajomym. Aczkolwiek najczęściej łapy wyciągają Ci, co ich nie znam i nie lubię. Dodam, że moim zdaniem nie mają wstydu co chwilę prosić o jakąś pomoc.