arachnofobia

Czy też to macie? Strasznie ciężko mi się z tym żyje, tym bardziej kiedy wrzeszcze czy płaczę kiedy widzę pająka a inni się śmieją! Jak to się leczy, jak wy sobie radzicie?

mamy żyjemy nie wrzeszczymy ale łatwo nie jest zwłaszcza jak już sie zrobi ciepło i zacznie się sezon działkowy a w narzędziówce, wiadomo, co czyha na człowieka...

Serio nie wrzeszczysz? Ja bałam się od dziecka nawet tych zabawkowych:( jak pomyślę tylko o tym to mam ciary...gratuluję zimnej krwi

Ja tez wrzeszcze i nie radzę sobie , wyprowadziłam się z miasta i widzę coraz większe okazy a myślałam że u nas takich nie ma , podobno w Polsce tylko jedna odmiana jest jadowita

Jeżeli o mnie chodzi ciężko z tym żyć i nie ważne czy jadowite czy nie potwornie się boje, no paniczny strach

powiedziałabym, że jadowitość nie ma tu nic do rzeczy... ja nie wrzeszczę, tylko mam odruch zabijania a jak zabiję to tak jakby sztywnieją mi wszystkie mięśnie, nie mogę sie ruszyć i mam problemy z oddychaniem ale mija po jakiś 2-3 minutach, da sie przeczekać.... najgorzej na tej działce, raz, że po ziemi latają i to spod samych rąk czasem, w ziemi chyba siedzą czy co.. a dwa w tej narzędziówce, nie wchodzę do niej, wszystko, co potrzebne musze mieć na wyciągnięcie ręki licząc od progu... no to mi trochę komplikuje sprawę...

nie wierze w to nakręcasz się. Pająki z reguły nie skaczą, więc możesz blisko podejść. Rozumiem brzydzić się np. zdeptać gołą nogą. Mogę Ci powiedzieć że pająki które mają duże widoczne i masywne kolce (tam przy buzi mocno gryzą). Ale te malutkie i z cieniutkimi nużkami raczej nie. Nie pamiętam żeby mnie ugryzł

może i z reguły nie skaczą, ale te moje działkowe skaczą akurat, to raz a dwa, że powtarzam jeszcze raz - jadowitość nie ma nic do rzeczy nie boimy się, że ugryzą boimy się ich w ogóle, że są są straszne, obrzydliwe, kanciaste, włochate, czarne, brązowe, zielone, grube albo chude nieważne jakie, są STRASZNE

Nie no o tej jadowitosci to ja tak apropo ale mam to samo co Ty ewa , strach okropny a takie małe przy nas są .... Jak sobie z tym poradzić

no są jakieś terapie, ale jak czasem widzę w tv na czym one polegają, to to nie jest dla mnie, odczulanie przez ekspozycję, nie ze mną takie numery!

Dokładnie! Osoba, która tego nie ma nigdy nie zrozumie! To jest paniczny strach taki jak niektórzy mają przed wysokością inni przed igłą jeszcze inni przed ciemnością tak my przed pajakami i on nie musi być na mnie wystarczy, że jest w pobliżu a ja mam ciąży, poce się, szybciej bije mi serce i zaczynam płakać! A do tego te podsmiechujki, które doprowadzają mnie do szału!

Boje się też filmów z pajakami np nigdy nie zapomnę jak byłam w kinie na Harrym cz chyba 3 i tam były pająki ucikalam z kina jak spocony pies, straszne. Ja chcę to wyleczyć

nawet jak jest w gazecie zdjęcie to nie chcę dotykać tej strony z pająkiem nie mówiąc o durnych zabawkach-podskakujących pająkach jak są rozmowy o pająkach czy ktoś coś wspomina, to czasem ciarki mnie przechodzą, albo na jakieś własne wspomnienie tez tak mam