Samotna mama...

Witam wszystkie kobietki Jak w tytule jestem samotną mamą . Mój synek ma 3 miesiące , ja mam 22 lata. Z ojcem dziecka byliśmy razem 4 lata. Rozstaliśmy się już jak bylam w ciąży. Odeszłam bo zrozumiałam, że on nie nadaje się na partnera a co mówiąc na ojca. W skrócie lubiłsobie 'zajarać' , czesto zmieniał prace bo mu sie nudziła, łatwo się denerwował itd.. Wiem mój błąd bo sama sobie go wybrałam , ale byłam młoda, głupia, zakochana.. Do porodu i przez 2 miesiące poo porodzie jakoś się trzymałam , nie myślałam o nim bo i on nie szukał kontaktu. Teraz synek rośnie , coraz bardziej mi go przypomina i co tu dużo mówić , zaczynam tęsknić.. Czasami mam ochote do niego napisać 'wróć do nas'. Nie pisze bo wiem , ze to i tak by się nie udało. Chwile byłoby dobrze a później to samo.. Boję się , że nikogo nie poznam, że nikt nie zechce mnie z dzieckiem. W moim wieku, ogólnie faceci do 30 chyba nie bardzo chcą sobie brać babe z dzieckiem, a ja nie chcę być do końca życia sama. Ostatnio spotkałam się ze stwierdzeniem,że kobieta z dzieckiem to wybrakowany towar ładnie mówiąc. Rozpoczęłam ten wątek, żeby inne kobiety samotne mamy mogły się podzielić swoimi doświadczeniami. Jak Wy sie trzymacie ? Poznałyście kogoś nowego?

Znam wiele takich mam, ktore ulozyly sobie zycie z nowym partnerem. Teraz zajmij sie dzieckiem, milosc zjawi sie w odpowiednim czasie.