Samotny w związku

Mam tak samo. Chce z kimś o tym pogadać :O

Jeśli masz tak samo, to podaj przyklad

12 lat po ślubie dzieci odchowane wyglądam niczego sobie a w związku zimno i nijako

to po co się dobijasz? Odpuść, daj jej odczuć swój chłód i obojętność- moze się obudzi skoro rozmowy zlewa?

Tak właśnie zacząłem robić. Jestem nauczony robić to, czego chce. Aby w moim zachowaniu była przejrzystość. Dlatego jest to dla mnie takie trudne. Niestety moja żona ma zupełnie inaczej. Jej głównym narzędziem jest manipulacja

Po 15 latach w związku porażka, a czas płynie i nie wróci gdyby nie dzieci,zwiałabym dawno.ile można rozmawiać i nic z tego - samotność w związku to moja tragedia

. Ona odebrała to jako kłótnie i wyzwala mojego rozmówcę. Ja pózniej (gdy byliśmy już sami) zwróciłem jej uwagę, ze zrobiła to bezpodstawnie. Wkurzyła sie na mnie i już drugi dzień sie nie odzywa i nie chce rozmawiac" czyli ona niejako stanęła w twojej obronie bo wydawało jej sie ze twoj rozmowca jest wobec ciebie agresywny. Moze wytłumacz swojej zonie ze jestes duzym chłopcem i ze umiesz sam siebie bronic :)) Podstawą jest rozmowa . jesli ona nie chce rozmawiac to jej nie zmusisz. ale mozesz jej wytlumaczyc za kazdym razem swoj punkt widzenia na sprawe i zostaw ja z jej milczeniem. Bo czemu ma sluzyc jej milczenie ? czy ona osiąga cos z powodu milczenia ?byc moze milczy bo nie zna innch technik . nie umie powiedziec co czuje tylko duszą ja emocje i reaguje wycofaniem milczy 2 3 dni a potem co ?

A potem jest chłodno miedzy nami. Do kolejnej klotni

Może postaw jej ultimatum? Choć nie jestem zwolenniczką tego, dochodzę do wniosku, że niektórzy ludzie potrzebują dostać mentalnie w łeb, aby się obudzić i porządnie coś przemyśleć.

czyli jestes samotny w zwiazku bo ona stwarza sytuacje by bylo chlodno chlod jej cos daje przed czyms ja chroni może przed seksem ? może kierują nią strach przed bliskoscią jak myślisz co to moze być ?

Czytam Twoje wiadomości i widzę w nich siebie i swój związek. Mam tak samo, seks raz w miesiącu, unikanie zbliżenia ze strony męża, mało czasu ze sobą spędzamy, on nic nie robi w domu, ciągle tylko ma pretensje jak o coś go poproszę żeby zrobił czy mi pomógł. Najgorsze jest to że jesteśmy dopiero rok po ślubie i nie mamy dzieci a ja nie potrafię od niego odjeść bo za mocno go kocham. Przez ostatni czas tak jak Ty, myślę o zdradzie właśnie tylko po to, żeby poczuć czyjąś bliskość i poczuć że ktoś jest przy mnie, ale na myśleniu się kończy bo nie potrafię się do tego posunąć. Nawet myślałam żeby się po prostu z kimś pospotykać, bez żadnych zbliżeń, ale żeby z kimś spędzić trochę czasu w miłej atmosferze i w jakiś inny sposób niż na co dzień w domu przed telewizorem. Wiem że żałosne ale w taki sposób byłabym mniej samotna. Mam wielu przyjaciół ale mimo wszystko czegoś lub kogoś mi brakuje w tym wszystkim - normalnego partnera do życia.

Uważam, że jest niedojrzałe emocjonalnie i nie potrafi kontrolować swoich emocji. Woli manipulować, krzyczeć i obrażać niż zwyczajnie pogadać. Ona za bardzo wierzy swoim emocjom i ocenia rzeczywistość po tym, jakie emocje wobec niej ma. Dla przykładu: czuje sie niesłychana wiec uważa ze jest niesłychana. Nieważne ze w danym momencie nie mogę na nią spojrzeć. Ważne, co emocje jej podpowiadają i tylko tego słucha, co one mówią

jesli człowiek sam ze soba czuje sie samotny to żaden zwiazek tego nie uleczy partner nie jest od wypełniania luk w sobie fajnie jest na kogos zwalac wine ale mozna tez zmienic własne reakcje na zachowanie żony czy męża a nie rozmyslac o zdradzie co niby zdrada zmieni ? to zalosne wyjscie rozstan sie z obecnym partnerem i uzywaj do woli z innymi bliskosci skoro uwazasz ze ktos ci ja da bliskosc czyli co ? dotyk, rozmowe zaineresowanie? co konkretnie ? moze warto udac sie na terapie by uleczyc siebie z jakiegos powodu wybieracie takich partnerow przy ktorych czujecie sie samotni ale to nie partnerzy te pustke w was ulecza musicie to zrobic sami w sobie

Gościu. Pleciesz farmazony. Gdy syczysz z bólu i trzymasz sie za ramie, to twoja kobieta sie zainteresuje chociaż, co ci jest. A moja nie. Moja powie, że wcale jej mnie nie żal. Nie mogę sie doprosić nawet o uprzejmość. Muszę nie wracać do domu przez pół nocy, by zaczęła traktować mnie jak człowieka. Żadne rozmowy, a nawet krzyki nic nie pomagają

Dawno nikt tu nie pisał. U mnie było podobnie, teraz jest lepiej. Oddalaliśmy się od siebie przez wiele lat chociaż razem pracowaliśmy i codzienność sprawiła, że myślałam, że tak ma być, normalne i byłam nastawiona na wymagania, zakazy i fochy a on odwdzięczał mi się ucieczką we wszystko byle tylko jak najmniej w domu, a ja znów robiłam mu na złość. Odmawiałam seksu i takie tam głupoty. Tak, teraz wiem, ze to były straszne głupoty. Przy tym byłam tak pewna wierności swego męża, bo zapatrzony był we mnie przez wiele lat jak w obrazek, ale ten obraz zaczął się zacierać, dałabym sobie za jego wierność uciąć ręce. Potem życie zmusiło nas do wyjazdu do pracy za granicę i tam mąż spotkał kobietę, która chyba zaczęła mu dawać to czego nie miał w związku. To był szok nie do opisania dla mnie. I wiecie co? Dostałam takiego kopa, że stawałam na głowie, żeby przepędzić panienkę, odzyskać męża, ale nie siłą, tylko zmianą w zachowaniu, rozmową, a seks? Zrozumiałam, przełamałam się do rzeczy, które wcześniej były wg mnie nie do przeskoczenia, a których pragnął mój facet. Teraz żałuję, że tyle lat tego nie robiliśmy bo to takie cudowne, podkręca atmosferę i podgrzewa nasze uczucia, czekamy na siebie, mówimy sobie, że kochamy, mówimy o wielu sprawach, które nas bolą, idziemy na kompromis. Nie ma 100% sielanki, ale jest powrót do zabiegania i troski o siebie na wzajem, Zycie nie szczędzi zmartwień i nieoczekiwanych zwrotów, ale jesteśmy razem i łatwiej nam z tym. Kiedy pomyślę, że mój mąż mógłby innej naprawiać drzwi. wymieniać żarówkę w sypialni a potem pili by razem kawę itp, to szaleję ze strachu, że mało brakowało, a mogło by tak się stać. Rozmawiajmy zawsze o problemach i naprawiajmy to co da się naprawić.