Wytłumaczcie mi proszę

Opowiem Wam pewną historię , może Wy pomożecie mi znaleźć odpowiedź , jak to możliwe.Na wstępie powiem że jestem kobietą w średnim wieku , trochę w życiu przeszłam , doświadczyłam różnych związków będąc bardziej lub mniej zaangażowaną , ale to co mi się przytrafiło jest tak dziwne ,że od kilku tygodni szukam odpowiedzi. Otóż , 2,5 roku temu poznałam mężczyznę , przez kilka tygodni rozmawialiśmy na gg , przez telefon . Rozmawiało nam się świetnie , nigdy nie mieliśmy dość , rozumieliśmy się , w końcu pojawiła się taka cieniutka więź , jak to bywa w znajomościach internetowych. Mój przyjaciel zaczął się angażować , tak na poważnie , zaczął okazywać i wyznawać uczucia czym troszkę mnie przerażał. Ja kilka lat wczesniej straciłam kogoś bardzo bliskiego , przez tych kilka lat nie byłam w stanie wejść w żaden związek a właściwie nie chciałam , ta znajomość to była dla mnie pierwszą od śmierci bliskiego mi człowieka , kiedy naprawdę chciałam wejść w związek , chciałam otworzyć serce. Jednak wtedy wydawało mi się , że to się nie uda , że jednak się pospieszyłam. Kiedy widziałam zaangażowanie przyjaciela bałam się , że nie będę w stanie odwzajemnić tych uczuć , że go zranie. W końcu postanowiliśmy się spotkać w realu , spędziliśmy ze sobą wiele godzin , było super , na koniec ustaliliśmy że teraz ja odwiedzę jego. I tu zaczął się dramat sytuacji. Mój przyjaciel podobnie jak ja stracił bliską osobę , ale pozostał syn który wtedy miał 14 lat. Zaczęłam ponikować , że to się nie uda , że jeśli pojadę do nich , poznam jego syna to namieszam w życiu nie tylko przyjaciela , ale również jego syna , miałam jeszcze inne obawy dość istotne . Przez wiele godzin myślałam co z tym zrobić , w końcu postanowiłam zakończyć tą znajomość. Wydawało mi się , że postępuję właściwie , że czym szybciej to skończe tym lepiej dla mojego przyjaciela , nie będzie się bardziej angażował , łatwiej to zniesie na tamtym etapie niz powiedzmy , kilka tygodni czy miesięcy później. Napisałam że nie widzę sensu , że to koniec i zniknęłam z jego życia . Nie ospisywałam na sms , na gg , nie odbierałam telefonów , w końcu po wielu tygodniach udało się jakoś wrócić do normalności. Zrezygnowałam z portalu randkowego , wiec nie miałam nawet żadnej fotki. I tak minęło 2,5 roku , rzadko myśląc , raczej nie wracałam myslami do tamtego czasu. Kilka tygodni temu założyłam znów profil na tamtym portalu , napisał do mnie nic nie znaczące co słychać , weszłam na jego profil , zaczęłam oglądać zdjęcia i coś we mnie pękło , wpatrywałam się w jego fotki i wszystko wróciło tylko kilka razy silniejsze niż wtedy , robiło mi się gorąco , nie mogłam oddychać , zaczęły wracać nasze rozmowy , zaczęłam przypominać sobie szczegóły naszej znajomości i czułam się jakbym nagle cofnęła się w czasie. Wszystko wróciło , również wszystkie lęki , myśli które spowodowały że wtedy odeszłam. Siedziałam w szoku z pół godziny nie mogąc zebrać myśli , w końcu oprzytomniałam i uświadomiłam sobie że właśnie mam się pakować bo wyjeżdżam z kraju na wiele miesięcy. Wpadłam w panikę , chciałam z nim porozmawiać zanim wyjadę. Zaczęłam szukać numeru telefonu , nigdzie nie mogłam znaleźć. Pomyślałam że może dał mi go na gg , więc zainstalowałam na nowo gg i zaczęłam czytać archiwum. To był szok , siedziałam , czytałam i zalewałam się łzami . Ubolewałam nad sobą , ale tez nad nim , zrozumiałam że chcąc go chronić skrzywdziłam jego , ale też siebie. Dziś mamy kontakt , jak tylko wrócę do kraju to się spotkamy , co będzie trudno powiedzieć , ale pewnie będziemy chcięli dokończyć to co zaczęliśmy 2,5 roku temu. Zmieniłam się , już nie mam takiego lęku przed byciem z kimś w związku , nie boję się obdarzyć uczuciem i myślę że to jakoś wpłynęło że runął mur który sobie zbudowałam. Tylko pytanie , skoro tamtego dnia , kilka tygodni temu nagle odkryłam że człowiek z którym nie chciałam być dawniej , jest mi bardzo bliski , to jak to możliwe że nie wiedziałam tego wtedy. Jak to możliwe , że gdzieś to przetrwało , bez spotkań , bez żadnego kontaktu , bez żadnej nadziei że kiedykolwiek jeszcze się spotkamy. Zachodzę w głowę i nie rozumiem

Dłużej się nie dało?

Co tu rozumieć? Włączył Ci się instynkt samozachowawczy bo podświadomie nie byłaś gotowa na żaden związek. Tłumacząc co było by dla niego lepsze, zrobiłaś z siebie ofiarę a jego potraktowałaś w ten sam sposób jak facet który ma chcicę ale nie chce związku. Nie rozmyślaj. Jest dobrze? Cieszysz się? To nie rozkładaj tego co było na czynniki pierwsze. Zyj i daj żyć innym. Powodzenia.

ciekawa historia

Bo w pamięci pozostało tylko to co dobre, a wszystkie obawy rozmyły się, straciły na znaczeniu. Wtedy obawy były wyraźne i przeważyły. A ponadto... nadal jesteś sama... powodzenia życzę :)

Dzięki za wypowiedzi , ma ktoś jeszcze jakąś teorię? Czy jest mozliwe że wtedy już darzyłam go uczuciem tylko nie zdawałam sobie sprawy?

podbijam

Nie, nie , nie i jeszcze raz nie. Karmicie się swoimi wyobrażeniami o sobie. Należy się spotkać , a potem spotykać i tak budować relacje , a nie przez telefo i gg, to dziecinada. Jakie uczucie? Do kogo? Do gościa ze zdjęcia?

podbijam

sama sobie jestes winna

nie wiesz czego chcesz

na co czekasz?

mysle, ze tak jak napisalas, obdarzylas go wiekszym uczuciem niz myslalas. tak to bywa. czlowiek nie zdaje sobie sprawy z sily uczuc czasami. ja mialam taka sytuacje, gdzie tez sie zastanawialam czy zignorowac swoje uczucia, pogrzebac je myslac ze dam rade zapomniec, czy tez dac sie poniesc. rozum rozumem, ale jak poczulam sile tych uczuc to wiedzialam, ze nie bede w stanie zapomniec i wiedzialam, ze beda one wracac ze zdwojona sila. tak z reszta wracaly gdy ich nie realizowalam, zostawialam je samym sobie. ty dalas rade, ale tymczasowo. dalas rade zdecydowac o swoich uczuciach, ale one maja to do siebie ze sie upominaja o swoje i wtedy nie mamy nic do gadania ;) potrafia nami zawladnac tak jak to poczulas. nie ma sensu sie opierac, daj sie poniesc. widocznie macie byc razem i juz. nic na to nie poradzisz. odpowiedz sobie szczerze czy chcesz poradzic i dzialaj zgodnie z odpowiedzia :)

Dzięki hphp.