daleko, coraz dalej SKARBIE

https://www.youtube.com/watch?v=rjhmgv0Oxg0

Przyleciał raz Anioł do okna i spytał, czy jestem samotna. Utkwiłam więc wzrok swój w dywanie... Skąd do mnie takie pytanie? Długo na ciebie patrzyłem, w twoją siłę i moc wierzyłem, lecz działasz biernie i nic się nie zmienia... Potrzeba ci teraz wiernego cienia. Anioł wciąż patrzył, uśmiechał się szczerze, wiedział, że w jego słowa uwierzę. Tak, jestem samotna, wreszcie przyznałam, nigdy takiego cienia nie miałam... Anioł otworzył szerzej me okno, wejdę do środka, nie będę moknął, powiedział ciepło, do środka wchodząc w konwaliach na parapecie brodząc. Stanął za mną, skrzydła rozłożył i... moje także na plecach ułożył. Jesteś Aniołem, wiedziałaś o tym? Masz wielkie skrzydła, jesteś jak motyl, Bądźmy tu chwilę, krótko, na chwilę... wrócimy do Raju. Jak dwa motyle...

https://www.youtube.com/watch?v=j6cCHuc3aOA

Ktoś tutaj jest królem absurdu- to jest niezłe ;)

smutno i ponuro :(

na wszystko mam wyj****e, na te strony też

na całą tą Kafeterie. Nie chce mi się jej czytać.

Dobranoc Skarbie;)

313 twój koniec...really ! Tak jesteś moim SKARBEM

Dobranoc.

313 twoja końcówka Skarbie. .

nie dawno... nie tak dawno temu...

nie za siedmioma górami... i nie za siedmioma lasami...

była sobie SKARBIE...

skórę miała białą jak śnieg... a usta czerwone jak krew...

chociaż nie zawsze...

czasemm... jasnobrązowy odcień Jej ciała działał pobudzająco na moje zmysły...

widywałem Ją... czasemm w spodniach... rzadziej w sukienkach...

mijaliśmy się... żyjąc własnym oddzielnym rytmem...

nie zauważając siebie...

aż nadszedł pamiętny rok dwatysiącetrzynasyty...

a wiosna była piękna tego roku...

chwila... tak mi się dzisiaj wydaje... ta chwila kiedy byliśmy blisko i patrzyliśmy sobie prosto w oczy...

wystarczyła... przesądziła o tym... że narodziło się to COŚ...

co żyje do dziś...

niechciane... niekochane... nieskończone... nierealne... niezrealizowane...

wiem... że nie byłem Ci obojętny... wiem to... prawie na pewno...

to się czuje... to nie mogły być tylko złudzenia... nie wszystko...

posadziłaś to COŚ w kąciku... i kazałaś klęczeć na ziarnku grochu... za karę...

że ośmieliło się narodzić... zaistnieć w Twoim życiu...