Zmienne nastroje, co mi jest?

Raz jestem wesoła.. uśmiechnięta, a innym razem wściekła, zła, zbuntowana..jeszcze innym czuję duży strach, uciekam.. Będę teraz chodzić na terapię, bo się zakwalifikowałam (ze względu na problemy w kontaktach społecznych - elementy fobii społecznej - jednak wśród samych ludzi najczęściej czuję strach albo ukrywaną złość), ale ja mam ciągle wrażenie, że jest coś nie tak ze mną na jeszcze innym tle. Coś w rodzaju borderline... tylko nie tak nasilone. Co o tym myślicie?

nie jestem pewien, ale prawdopodobnie dolegają ci zmienne nastroje.

Często działam pod wpływem silnych emocji, chwili, i czasem tego żałuję. Ogólnie niby jestem rozważna, logiczna, ale czasami emocje dają górę i może nie tyle, co popełniam wielkie błędy, co daję ponieść się szczególnie lękowi i unikam różnych sytuacji. Albo się z kimś kloce ale to raczej z osobami w domu, poza domem raczej nie, choć jak byłam młodsza to się zdarzały krótkotrwale wybuchy jak mnie mocno przycisnęło

Dziękuję za jakże trafną diagnozę! Hyhy ;) mi chodzi o zaburzenia osobowości albo coś podobnego.. +jestem naprawdę podatna na te zmiany, tj szybko u mnie one następują pod wpływem nawet mało znaczących bodźców nie wiem czy to coś większego, ale ja się z tym czuję źle

jestes p******a

Jestes kobieta to normalne

Nie wkręcaj sobie. Każda kobieta ma zmienne nastroje. Szczególnie pzed okresem.

No a w czasie okresu to bardzo latwo ja zdenerwowac A jak sie wydrze to zaraz smutna jest i przeprasza

Kochaj sama siebie, uśmiechaj często i nie katuj rozkminianiem.

Moze malo przebywasz wsrod obcych ludzi dlatego czyjesz strach

U mnie to jest niezależne od okresu. I dzięki za ignorowanie mojego problemu powtarzając jakieś stereotypy. Staram się dużo przebywać wśród ludzi (kiedyś potrafiłam nie wychodzić z domu po 2-3 tygodnie ale już z tego wyszłam) ale niestety mam zdiagnozowaną fobię społeczną i naprawdę irracjonalne do dziś lęki, sporo czasu upłynie, zanim to zwalczę..

up

up

Bierzesz antydepresanty? Miałam identycznie, bardzo pomógł mi Seroxat, tyle że nie odważyłam się pójść na terapię, chociaż lekarz mi proponował. Obecnie od pół roku, nie biorę leków i nadal jest ok, chociaż nie aż tak jak wtedy gdy brałam leki. Przypuszczam, że w przyszłości terapia i tak mnie nie ominie.

Złość i poirytowanie cały czas również minęły. Straszne to jest, kiedy człowiek chodzi cały czas taki nabuzowany i nie potrafi sobie z tym poradzić. Bardzo dobrze że zdecydowałaś się na terapię.

Nie, kiedyś brałam krótko ale ze względu na skutki uboczne przestałam. Teraz będę chodzić tylko na terapię, drugą z rzędu, bo płatną musiałam porzucić.

Ja raczej wolę terapię na ten moment :)

mozesz podac gg?

nie

ile masz lat,masz /mialas faceta?

21, miałam. Tylko co to ma do rzeczy? :P

up

to chyba nie masz fobii skoro bylas w zwiazku

O matko... oceniasz po jednym aspekcie? Ten związek zakończył się po 3 miesiącach z mojej inicjatywy :) poza tym ja mam ELEMENTY fobii, nie 100 % fobię społeczną, a i tak w pewnych aspektach troszeczkę z niej wyszłam (wystarczy przypomnieć sobie, jaka byłam 2 lata temu - nie wychodziłam z domu po 2-3 tygodnie) a w niektórych zachowuję się jakbym jej nie miała. Ale w niektórych trzyma się mocnoo. A w związku byłam 5 lat temu :). Teraz to bałabym się cholernie z kimś pocałować.

a masz powodzenie?

Nie wiem co to znaczy powodzenie :). Oglądanie się facetów na ulicy? Zapraszanie na randki? To drugie kiedyś tak, dziś głównie to pierwsze, teraz jest mniej okazji do tego. Ale NIE O TYM jest wątek i szczerze mówiąc na ten moment bardziej mnie obchodzi zajęcie się sobą, a nie facetami.

odezwij sie na gg:47047797

WIEDZIAŁAM do czego doprowadzi ta weryfikacja :P

:)

up