Kontakt z osobami które dokonały aborcji i żałują.

Mogłabym się skontaktować z któras dziewczyna ktora przeszla aborcje i strasznie cierpi?

robila 3 aborcje i ZADNEJ NIE ZALUJE!ZADNEJ!:p

Dlaczego nie zalujesz? Dlaczego az trzy? w jakich ostepach czasowych kiedy bylo? Przeprazam za wscibskosc

napisz jak się czujesz autorko? Może bedę mogła ci jakoś pomóc. Ja dokonałam aborcji dwa razy, ale nie żałowałam i nie żałuję. Poznałam jednak kiedyś dziewczynę, która nie mogła się z tym uporac, trochę z nią rozmowiałam i ktoś jej naprawdę zrobił pranie mózgu:( Może własnie powinnaś pogadac z dziewczynami, które nie żałują, bo takie wspólne użalanie się na pewno ci nie pomoże.

Dokonałam aborcji , bardzo bardzo bardzo żałuje i nikt mi mózgu nie prał bo nikt o tym nie wiedział .

Ja żałuję czasem, ale dlatego ze nie zrobiłam aborcji farmakologicznej, bo już byłam na etapie kupowania tabletek i w koncu odstapiłam od tego pomysłu, w ten sposób zmarnowałam sobie zycie do reszty :)

Źle napisałam : nie dokonałam aborcji - zabiłam czlowieka , małego bezbronnego czlowieczka , moje dziecko z krwi i kości , dlaczego ? bo wtedy wydawało mi sie to najlepszym rozwiazaniem . Sytuacja po miesiacu sie zmieniła i bardzo bardzo bardzo tego żałowałam i czesto mysle ile teraz miało by lat i jak by wygladało to moje dziecko .

gość dziś Ja żałuję czasem, ale dlatego ze nie zrobiłam aborcji farmakologicznej, bo już byłam na etapie kupowania tabletek i w koncu odstapiłam od tego pomysłu, w ten sposób zmarnowałam sobie zycie do reszty usmiech.gif x z uśmiechem na końcu ? wychowujesz to dziecko ?

Pewnie opieka juz jej zabrala...

Ja sie zastanawiam nad tym w tym momencie czy usunac... Wydaje mi sie, ze to zalezy od charakteru ja chyba nie dam psychicznie rady tego zrobic... Nie wiem, nie chce dziecka, nie teraz... Tej ciazy, tego balastu....

nie teraz ... wg mnie też było nie teraz , a potem ........... tak bardzo byłam o tym przekonana w danym momencie a za kilka dni byłam ruiną

myślę frett, ze nie byłaś jednak do końca przekonana o swojej decyzji stąd te wyrzuty sumienia. pytanie tylko dlaczego to zrobiłaś? bo piszesz, ze po miesiącu sytuacja się zmieniła czyli nie był to jakiś duży problem, bo ja np. wiedziałam, że u mnie za miesiąc czy dwa a nawet pół roku się nie zmieni. Nie było na to szans. Nie chcę pisać, ze zrobiłas to z błahego powodu tylko pewnie pod wpływem impulsu, czy może chłopak był przyczyną?

Troche mnie rozśmieszyła Twoja pewnośc siebie , że wiesz iz Twoja sytuacja nie zmieni sie nawet przez najblizsze pól roku . Ja wówczas byłam pewna ze moja sytuacja nigdy sie nie zmieni a zmieniła sie po miesiacu . Czy byłam pewna - tak byłam bardzo pewna wówczas tak ale juz po kilku godzinach nie byłam tego pewna . Troche inaczej myslisz niz ja . A nawet bardzo inaczej . Powodem nie był impuls ani chłopak .

Potem miałam jeszcze dwoje dzieci , a nawet gdybym miała jeszcze siedmioro to żadnego bym nie zabiła .

Ja strasznie żałuję. Żałowałam już kilka godzin po. Nie wiem co mną wtedy kierowało. Nie chciałam dźwigać obowiązku bycia matką, to bardzo duże poświęcenie. Ale teraz wiem ze poświęciłabym swoje życie aby móc cofnąć czas. Czasami sobie myślę czy to nie wina hormonów? Byłam bardzo chwiejna. I wiem że decyzja moja nie była pewna na sto procent. Zabiłam coś co już nigdy sie nie urodzi. Owszem urodze, ale już nie te samo. To było moje piersze dziecko. Biedne bezbronne. Wspominam sobie kazda chwile gdy mialam je w brzuszku. Gdzie ja nie byłam, było też ono. Jestem teraz w rozsypce. Nie chce mi się dalej żyć. Tesknie za tym maleństwem. Uwierzcie że ja też nie dawno dokonywałam wyboru. Wertowałam cały internet aby chociaz mi to pomoglo podjac decyzje. I tak podswiadomie najwiecej czytałam o tym jak te kobiety nie żałują i nie sluchalam komentarzy typu: "żałuje, mam depresje, moje życie sie rozpada." A powinnam. I wiem że były przestrogą dla kobiet które chciały usunąć dzidzie. Jak stoicie przed tym wyborem to wiedzcie ze teraz mozecie byc pewne.. ale kilka godzin po juz to wszystko przechodzi w rozpacz. Jezeli ktos stoi przed ta decyzja to ja nie bede odwodzic od niej ale zawsze moge opowiedziec jak to wygladalo z mojego doswiadczenia. Może pomoge. Jak na razie ja sama usycham i szukam pomocy u psychologów.

le kilka godzin po juz to wszystko przechodzi w rozpacz. Jezeli ktos stoi przed ta decyzja to ja nie bede odwodzic od niej ale zawsze moge opowiedziec jak to wygladalo z mojego doswiadczenia. Może pomoge. Jak na razie ja sama usycham i szukam pomocy u psychologów. x przed byłam nastawiona , że dokonuje aborcji ... ale kilka godzin po byłam świadoma , że zabiłam własne dziecko . Poszłam nawet na wizyte do pani doktor która wskazała mi lekarza który dokonuje aborcji . Powiedziałam jej by nigdy więcej nie wskazywała żadnej kobiecie tego człowieka , bo ja juz kilka godzin po żałowałam jak nigdy niczego w życiu - patrzyła na mnie jak wryta . Ale cóz moge teraz ?

Przed aborcja miałam jedno dziecko a po dwoje , mysle , że miłośc do tego nienarodzonego dziecka przelałam na te troje . Czasu nie da sie wócic , ale uwierzcie ze wolałabym ja zginąc byleby ono mogło żyć . ego nie da sie opisac ... zbyt trudne

Jak sie teraz czujesz?Ile już jestes po? Ja po przyjezdzie do domu płakałam i płacze do dzisiaj. Chciałabym je dalej mieć w brzuchu. Chciałabym wiedzieć czy wybacze sobie kiedyś. Tzn gdy byłam juz w szpitalu wiedzialam ze i tak to zrobie, nie targaly nawet mna jakies emocje przeciwne aby tego nie robic. Dlaczego dopiero po uswiadomilam sobie ze popelnilam najwiekszy blad w moim zyciu? Fret było to takze pierwsze twoje dziecko?

Też tak czuje. Najgorsze że to moje pierwsze. Czasem go nienawidziłam bo dawało mi ostro popalić. Czasami głaskałam, ciagle se wmawiałam że i tak nie bede dobra matka, ze bede wyrodna najgorsza. A teraz mam same wyobrazenia jak by było fajnie miec je przy sobie.

To było moje drugie dziecko , taka sytuacja zyciowa - wydawało mi sie ze tak bedzie najlepiej - ale najlepiej dla mnie moze troche dla "wygody " by nie ponosic konsekwencji . Cała sprawa zrobiła obrót o 180 stopni ... niestety było juz za pózno . Wiesz co nawet sobie wyobrażałam ? porozrywane kawałki mojego dziecka w kanalizie - takie tez miałam sny . Po ok 5 latach troche minęło . całe szczescie , ze mogłam miec jeszcze dzieci i to dało mi najwieksze ukojenie . Po aborcji jestem ok 10 lat. Ale gdy teraz to pisze łzy leca same... Uważam , ze każdy ma prawo do błędu .. kazdy czlwoiek sie myli - tylko głupek popełnia drugi raz ten sam błąd .

Niestety, ale ja byłam pewna, ze sytuacja się nie zmieni. Chyba, że wygrałabym w totolotka, ale i to mało prawdopodobne, bo nie grałam. Byłam młoda. Pierwszą ciążę usunęłam w wieku 21 lat, studiowałam, nie miałam pieniędzy, chłopak też się odwrócił po wiadomości o ciąży. Mogłabym rzucić studia i iść pracować byle gdzie, ale nawet wtedy nie miałabym gdzie mieszkać. Wolałam skończyć studia i przyznaję się do tego otwarcie. Drugą ciążę usunęłam w wieku 24 lat, ale tutaj oprócz tego, że wiedziałam już, że z tym mężczyzną nie będę doszły jeszcze problemy zdrowotne i nie chciałam ryzykować. Potem poznałam obecnego męża i byłam gotowa na założenie rodziny. Nie żałuję, bo gdybym urodziła za pierwszym razem to nie skończyłabym studiów, klepałabym biedę, nie poznałabym mojego obecnego męża i miałabym okropne życie jako biedna, samotna matka. Za drugim razem gdybym zdecydowała się urodzić to pewnie prócz biedy zmagałabym się dalej z chorobą.

wiekszosc nie zaluje i nie ma co sie oszukiwac

Sorka , ze tak napisze ale dla mnie to brzmi ohydnie ... teraz byłabym biedna samotna matka , nie poznałabym męża itd piszesz . Dla mnie to brzmi egoistycznie - jestem szczesliwa bo zabiłam dwoje moich dzieci .

gość dziś wiekszosc nie zaluje i nie ma co sie oszukiwac x widocznie nie posiadaja uczuc i sumienia

frett napisałam z jakiego powodu usunęłam dwie ciążę i nie tobie to oceniać tym bardziej, ze sama to zrobiłaś a o swoim powodzie nic nie piszesz. Ja przynajmniej nie żałuję i wiedziałam, że jeśli urodze to zniszczę sobie życie. Tak, myślałam o sobie wtedy, ale pewnie ty i autorka także.

Ale przecież tą kruszynę muszą najpierw porozrywać w brzuchu i dopiero wyciągać po kawalku...

ja usunelam dwa razy dziś frett napisałam z jakiego powodu usunęłam dwie ciążę i nie tobie to oceniać tym bardziej, ze sama to zrobiłaś a o swoim powodzie nic nie piszesz. Ja przynajmniej nie żałuję i wiedziałam, że jeśli urodze to zniszczę sobie życie. Tak, myślałam o sobie wtedy, ale pewnie ty i autorka także. x a mąż o tym wie ?

tak, mąż wie, a dlaczego miałabym mu nie powiedzieć?

Ja tak jak pisałam usunęłam bo sie bałam. Niby pieniedzy nie ma ale starczyłoby na pewno na wychowanie tego dziecka. Nie twierdze ze zawsze by miało wszystko czeg by pragnelo, no chyba ze nasza sytuacja na przelomie lat by sie zmienila. Wolałabym żyć w mega dużej biedzie ale w miłości z tą małą kruszynką. żadne pieniadze mi nie zrekompensują tej straty.Lubiałam miec zawsze ładne modne ciuchy. Dziś to nie ma dla mnie znaczenia. Z jednej strony sobie myślę że ta kruszynka poswieciła sie dla mnie abym nie była tak próżną osobą, abym zobaczyła jaka to wartość miec szczęśliwą rodzinę. Nigdy nie chciałam dzieci, teraz już wiem że moge miec ich mnostwo. Nigdy bym nie popelnila tego bledu! Tesknie za nia strasznie... tak bardzo mi nrakuje tej fasolki. Dokonałam tego w 7 tygodniu :(

I jesli dziewczyny znajdzie sie tu osoba ktora bedzie nas potepiac wyzywać.. to ja jako założyciełka tematu proszę WAS nie reagujmy na to. To ma byc wątek o naszych uczuciach a nie o wzajemnych wyzwiskach i przekonywaniem o swoich racjach. Te osoby możliwe że nigdy nie przezyły takiej traumy jak my. Wiec skupmy się na naszym urazie psychicznym i naszej stracie. Nie raz na forum spotkałam sie z takimi sytuacjami wiec nie warto.