Nie umiem spontanicznie reagować

We wszystkim się kontroluje, nawet jak z kimś rozmawiam to mysle caly czas czy juz wystarzajaco dlugo patrze sie w oczy, kiedy je opuscic. To mi przeszkadza w życiu. Jestem jedyna?

To chyba kwestia osobowości. Nie każdy potrafi być spontaniczny. Ale jeśli tak bardzo Ci o utrudnia kontakty z innymi ludźmi, to może powinnaś pójść do psychologa? Na pewno są jakieś metody, żeby wyćwiczyć i pozbyć się "kontrolowania" zachowań. Od zawsze tak było? Czy może wydarzyło się coś szczególnego, co wpłynęło na Twoje zachowanie? Jeśli pójdziesz do psychologa, to na pewno zostaniesz poproszona o wypełnienie jakiegoś testu osobowości,który powinien dać odpowiedź w jaki sposób można Tobie pomóc.

Chodze do psychologa ale nie powiedzialam jej jeszcze o tej przypadlości. Myślę, że zaczeło się to tak w gimnazjum. Teraz jestem w 3 liceum.. Zawsze myślenie o tym, co odpowiedzieć jak ktoś zada mi jakieś pytanie itp...ciągła nieśmiałość i chęć zrobienia czegoś ale jakaś blokada w środku. TO męczy. Ja chciałabym być otwarta jak inni

przede wszystkim to powinnaś myśleć o sobie jak najlepiej,wiem o czym piszesz ,bo też często się na tym łapie...a to utrudnia kontakty z innymi,nawiązywanie nowych znajomości..zastanawiasz się jak inni Cię postrzegają i blokujesz to kim jesteś bo pewnie nikt by Cie taka nie polubił - prawda? ja też tak często myślę,ale da się nad tym popracować.Trzeba mieć tylko świadomość,że inni ludzie też nie są idealni choć pewnie w swoich myślach ich idealizujesz ..bo oni siebie tak krytycznie nie oceniają

Dokladnie tak jest. Ja chciałabym być idealna i zachowywać się idealnie i blokuję się. I ta blokoda srasznie utrudnia życie

musisz się po prostu odblokwać... na siebie kiedyś usłuszałem - bądż sobą. miałem 15 lat. niby proste ale co to znaczy? Mnie to zajęło kolejne 15 żeby do tego dojść. NIe wytłumaczę, każdy musi sam.

to śmieszne,ale rozmawiając z Wami sama dochodze do pewnych wniosków...trzeba odnaleźć w sobie ten spokój...wszyscy jesteśmy sobie równi,bez względu na to co robimy w życiu i jak nim kierujemy..każdy jest wyjątkowy i powinien się czuć swobodnie wśród innych..to,że ktoś jest inny nie oznacza,że my musimy tacy być..bądźmy sobą ludzie!!!

nie chodzi o spontaniczne zachowanie tylko o brak pewności siebie :)

zamyślona: na tym polega - SENS - dobrej rozmowy

brak pewności siebie blokuje spontaniczność..a pewność siebie to wytwór ludzi.zbędnie się kategoryzujemy. to nie ma najmniejszego sensu.a pozbawia tak wielu radości

w takich ludziach jest SENS:)

pewność siebie (nie mylić z przebojowościa) nie jest wytworem ludzi a raczej wynika ze świadomości tego kim sie jest, jakim się jest człowiekiem, akceptacji i polubienia siebie. To jest w nas. Odwieczne pytanie z literatury: jest się takim jakim się jest czy takim jakimi widzą nas ludzie? :)

masz racje..chodziło mi bardziej o kategoryzowanie..źle się wyraziłam:)

boli mnie np jak ludzie krytykują ludzi,którzy maja pewne trudności w różnych sferach życia,bo sami też nie są bez wad..tylko dobrze je maskują i stwarzają pozory idealnych...a to nie istnieje...słabszy człowiek natomiast czuje się gorszy i mniej wartościowy