Mogłybyście być z chłopakiem z waszego stałego otoczenia?

tzn. klasy, studiów, pracy? Niby co w tym dziwnego, ale weźcie pod uwagę, że niemal codziennie się widzicie, nie macie od siebie "odpoczynku", wasi rówieśnicy dużo o was wiedzą i to komentują oraz najgorsze, w razie rozstania ciągle musicie się ze sobą widywać. Więc zapytam ponownie, mogłybyście być z kimś z własnego otoczenia?

Do kolegi ze szkoły, podstawowej czy średniej, nie potrafiłabym sie przemóc. To jak z bratem (którego nie mam) :p Widzieć, jak ktos dorastał razem z nami, jak zsikał sie w 1 klasie albo był wysmiewanym nieudacznikiem w LO a potem za niego wyjść i uprawiać seks? No błagam.

Nie obchodzi mnie otoczenie.

Ciekawy temat.

Pewnie mogłabym...ale z tego zawsze może wyniknąć głupia sytuacja w razie zakończenia związku. Nie wiem po co sobie tak utrudniać życie.

nope

Myślę, że tak. Do miłości czasem trzeba dojrzeć.

Znam wiele takich par. Z drugiej strony skąd chcesz mieć dziewczynę jeśli nie z otoczenia? To naturalne, że znajomi czasem kończą jako pary.

To ciekawe co piszecie, bo kiedyś pytałem niemal o to samo to jakoś wszystkie dziewczyny pisały, że mogłyby i nie widzą w tym problemu. Wiem, że to inne osoby pisały, ale dziwny jest fakt, że wtedy jednym chórem były na TAK a tu na NIE.

Jak to jednogłośnie? Z tego co ja widzę zdania są podzielone

Z drugiej strony, jeśli się wahasz i zamiast zastanowic co tak właściwie do niej czujesz to pytasz się obcych ludzi na kafeterii... To jestes nieco beznadziejny

Niczego się już od dłuższego czasu nie waham. Po prostu utwierdzam się w przekonaniu, że dobrze zrobiłem przestając o niej myśleć, bo i tak nic by z tego nie wyszło.

No cóż ja jestem z tej drugiej strony. Czekam na inicjatywę kolegi, ktory wysyła sprzeczne sygnały. Nie ma nic gorszego niż niezdecydowany facet. Ostatecznie uznałam, że gdyby mógł mnie pokochać nie wahałby się ani minuty. Więc też sobie go odpuściłam...ale niesmak pozostal.

Chociaż jako dziewczyna powiem Ci, że dużo bym dala za szczerą rozmowę. Takie podchody są szczeniackie...

Jeżeli dawniej bym miał pewność, że jej się podobam i czeka na mój ruch to bym nie robił żadnych głupich podchodów. Z resztą ona wiecznie była w czyimś towarzystwie i nie było przez to odpowiedniego momentu. Poza tym śmieje się tak samo jak reszta ludzi z mojej osoby. Już nie czuję się skrępowany całą tą sytuacją. Aby do przodu, nieważne jak.

gość dziś Opowiedz o tym. :)

Nie będę opowiadać, bo boję się że ktos mógłby skojarzyć. To dość specyficzna sytuacja. Dlaczego tak trudno zaprosić dziewczynę na kawę? Albo spacer? Porozmawiać? PRZEKONAĆ się? :( przykro mi, bo okazało się, że facet który mi się podoba jest tchórzem.

Jak napisałem moja sytuacja to przeszłość, nic z tego nie mogłoby wyjść, bo ja bym nie mógł jednak być z dziewczyną ze swojego otoczenia, która widzi jak się nieraz ośmieszam. Studia wciąż trwają, może jeszcze kogoś poznam. Ja Ci życzę szczęścia, dziewczyno. Mam nadzieję, że znajdziesz kogoś kogo pokochasz.