praktyki zawodowe i nuda

Witam, jestem studentką pielęgniarstwa i odbywam pierwsze w życiu praktyki zawodowe w ramach zajęć w szpitalu. Jesteśmy podzieleni na grupy, są 3 grupy, każda po 7-8 osób. Każda z grup ma przydzielony inny oddział i swojego wykładowcę uczelnianego, który jest koordynatorem naszych praktyk. Jest koordynatorem, ale tylko w teorii. Przychodzimy rano na oddział i jedyne co słyszymy, to to, że mamy teraz iść i organizować sobie pracę, chodzić po salach i szukać sobie pracy. Ona cały czas siedzi sobie na korytarzu lub w pokoju dla pielęgniarek i rozmawia przez telefon, gra w gierki na telefonie, cały czas siedzi w telefonie. Na oddział do sali wchodzi tylko na naszą prośbę, oczywiście z uprzednim poinformowaniem, czy mogłaby przyjść, bo będziemy robić to i to, czy mogłaby zwrócić uwagę na nas, żeby pomogła, asekurowała, sprawdzała czy wszystko jest ok, żeby była z nami. Robi to z wielką niechęcią i komentarzem, że ona jest teraz zajęta, po czym idzie spowrotem do dyżurki pielęgniarek tam pracujących i telefonuje, albo plotkuje z kimś, kto obecnie tam przebywa. Nie powiem, bo jesteśmy wszystkie zdezorientowane, nie znamy dokładnie topografii szpitala, nie znamy się na dokładnej organizacji pracy tego szpitala, wiadomo. Pierwsze praktyki, a co za tym idzie ogromny stres wynikający z odpowiedzialności. A nasza pani nie organizuje nam pracy, tylko jest wielce niezadowolona jak jesteśmy na korytarzu, bo nie mamy obiektywnie co robić. Mówi, abyśmy wchodziły do sali pacjentów i pytały czy akurat czegoś nie potrzeba. Ale ile razy można wchodzić do ludzi i pytać? Ludzie chcą odpoczywać, spać a nie ciągle odpowiadać. Jedni śpią, u jednych są rodziny, a to obchód, nie zawsze możemy być w sali. Ale naszej kochanej pseudo koordynatorce się to nie podoba, a nie robi nic aby w porozumieniu z personelem dać nam jakieś konkretne zadania. Nie mamy prawa usiąść, bo w zasadzie nawet nie ma gdzie. Na korytarzu jest kilka krzeseł- poczekalnia dla pacjentów i są zazwyczaj zajęte, na salach jest kilka stołków dla rodzin pacjentów, a poza tym nic. Wiadomo, nie przyszłyśmy tam siedzieć, ale pracy dla nas widać też nie ma. Pani oddziałowa powiedziała, że w razie czego mamy prosić personel, pytać czy im czegoś nie pomóc, to każdy ma nas gdzieś. Zapytali tylko z którego jesteśmy roku, a jak dowiedziała się że świeżaki, to olała. Zdaje sobie sprawę, że na początku nie mamy liczyć na wielkie zadania, ale my się nudzimy, a siedzimy po 8 godzin. Ile można wchodzić do sali pacjentów? Nasza Pani ma tylko oczekiwania i pretensje, oczywiście same zakazy, a jak ktoś pójdzie do toalety to jest oburzona, że ona nic o tym nie wie. Ktoś dostał zlecenie, prośbę o pomoc od jednej z pielęgniarek żeby podłączyć kroplówkę- była oburzona, że ona o tym nie wiedziała i że najpierw trzeba ją poinformować, tak oczywiście, zostawić wszystko i lecieć do pokoju pielęgniarek i szukać księżniczki, aby ona udzieliła poparcia, a i tak by nie przyszła. Nie wiemy co robić, bo zostało nam jeszcze 1.5 tygodnia praktyk, a już nie dajemy rady i połowa myśli o rezygnacji ze studiów.