Żarłoczny 5latek

Gdy syn miał 2 i pół roku odeszłam od męża (mieszkaliśmy wtedy z teściem), syn ważył wtedy 22,5kg- tak wiem koszmarnie dużo, teść nie radząc sobie z nim gdy wychodziłam do pracy poprostu uspokajał go słodyczami. W chwili obecnej ma prawie 5 lat i waży 20kg. więc waga już na poziomie jego rówieśników, niestety jest pewien problem bo jest straszliwie pazerny na jedzenie, jak np. dzisiejsza sytuacja- partner zostawił sobie na później kotleta- syn go po kryjomu zjadł, później zjadł swoje śniadanie (2 pajdy chleba) a na koniec jeszcze próbował wydrzeć kawałek chleba mojej rocznej córeczce. Nie wiem co robić, dostaje normalne porcje a wiecznie mu mało, gdy śpimy potrafi myszkowac po kuchni w poszukiwaniu jedzenia, gdy małej spadnie kawałek ciastka czy coś innego za łóżeczko to on nawet dzień później potrafi się na to rzucic... wiem, ze to chłopiec w okresie rozwoju ale bez przesady wszystko ma swoje granice. A nie daj Boże ktoś cos będzie próbował zjesc bez niego to chyba całe osiedle słyszy te wrzaski płacze i lamenty. brak mi juz sił, non stop awantury o jedzenie

A bylas z nim u lakarza???

idz do lekarza, dietetyka sytuacja nie jest normalna.

Będę musiała... bo nawet teraz jak bawi się z siostrą to słyszę że bawi się... w gotowanie jedzenia ;/

moze szuka ukojenia w jedzeniu, mieszkając z obcym dziadem też bym tak robiła

Nie dietetyk a psycholog jest potrzebny i to natychmiast!!!

Mogą być dwa powody. Albo jest to natury fizjologicznej. Organizm dużo spala i dlatego potrzebuje dużo kalorii. Tu trzeba pilnować wagi. I jeżeli to potrzeba organizmu to trzeba podawać odpowiednie posiłki. Kaloryczne śniadanie i obiad. Dużo kasz i warzyw. Zamiast soli i pieprzu dużo ziół. Podawać dużo wody. Inny powód fizjologiczny to zespół choroby. Zrobiłabym podstawowe badania krwi i moczu. Drugi powód "obżarstwa" to niestety aspekt psychologiczny. Dziecko nauczone, że przez jedzenie rozładowuje wszelkie złe emocje. Poczucie napełnienia daje mu ulgę. Zdrowe dzieci do około 4 roku życia odmawiają jedzenia jak są już syte. Ten zdrowy odruch potem zanika i dziecko często je wszystko co mu się podsunie pod nos, zwłaszcza słodkie napoje i niezdrowe kaloryczne jedzenie. Dzieci, którym rzadko okazuje się uczucia lub czują się odtracone dużo jedzą. Jem dużo bo wtedy poświęcają mi uwagę. Najpierw udałabym się do pediatry, a potem do psychologa.

No dzisiaj to już przeszedł samego siebie... wstał o 5 rano wziął sobie taboret, podstawił pod meble, wlazł na nie i otworzył sobie szafkę z lekami... na szczęście usłyszałam że cos się w kuchni dzieje, wchodzę a on z opakowaniem neo-angin dla dzieci w ręku... bo słodkie ;/ to juz nawet wisząca szafka w kuchni nie jest bezpiecznym miejscem!