Czy psychologowie i psychiatrzy mają bardziej udane życie uczuciowe i rodzinne??

znacie prywatnie takie osoby?? Jak dla mnie, to takie wrażenie sprawiają, że żyją bardzo świadomie i potrafią kierować swoimi sprawami, decyzjami.... więc pewnie wiedzą jak żyć by być szczęśliwymi i spełnionymi

Studiuję psychologię. Szczerze? Wątpię. Ale no nie każdy student zostaje czynnym psychologiem. I całe szczeście Psychiatria to inna bajka zupełnie, nie da się porównać do psychologii bo zajmuje się inną sferą. Ewentualnie psychiatra-psychoterapeuta. Ale to też nie to samo co psycholog ;) Dużo też zalezy od zainteresowań zawodowych, otwartośc****ewnej dozy zdrowego krytycyzmu. Więc może te 20% osób, które posiadają kompetencje, realną wiedzę potrafią stosować to w swoim życiu. U innych wątpię. A nawet jak popatrze na wykładowców, którzy są czynnymi psychologami czy lekarzami to się poważnie zastanawiam nad ich podejściem.

Dzięki za odpowiedź:) A co budzi Twoje wątpliwości w podejściu Twoich wykładowców? v Hasło "psychologowie" to skrót myślowy, chodziło mi bardziej o psychoterapeutów, ale nie chciałam komplikować/odstraszyć ludzi.... :) Znam psychiatrów, którzy albo są też psychoterapeutami albo mają dużą wiedzę o psychice, dobre podejście. Ale nie znam ich życia prywatnego, a bardzo mnie to ciekawi.

hmm

Niekoniecznie. Moja koleżanka jest z wykształcenia psychologiem i nie radzi sobie z życiem.

A pracuje jako psychoterapeutka? W jakim sensie sobie nie radzi?

znasz to szew w butach.. XX liczy się praktyka są osoby które są naturalnymi psychologami.. 100 razy więcej wiedzą o życiu niz tacy toeretycy X ps. dyslektycy potrafią najlepiej spośród wszystkich cech z łątwością czytać innych ludzi i ich ukrywane zachowania:p uważajcie

Naturalni psycholodzy czyli kto? A ci teoretyczni też mają przecież praktykę i to kilka lat, zanim zaczną pracować jako psychoterapeuci... v Skąd masz informacje, że dyslektycy potrafią lepiej odczytywać emocje innych? "Szew w butach?" - nie znam tego określenia

zależy jeszcze jacy dyslektycy, jak wiadomo mają bardziej rozwinięte umiejętności z prawej półkuli, jeżeli mają także odpowiednio rozwiniętą intuicję i empatię z ośrodkami percepcji emocji, to nie ma lepszych cech.. rzadko się zdarza, ale się trafiają takie przypadki Do tego umiejętności zdobywane np. w szybkim czytaniu co nie jest łatwe dla dyslektyków przydają się w psychologii X "szewc bez butów chodzi" - praktyka teoretyków przy tym to nic, oni całe życie się tego uczą i codziennie szkolą - na zachodzie prowadzili nawet badania tego, ale przypadków wciąz takich mało

Często jest tak że na psychologię idą ludzie z problemami, moja koleżanka od zawsze była strasznie zakompleksiona i dlatego zainteresowała się psychologią, a wujek kumpla pracuje w poradni małżeńskiej i doradza jak tworzyć szczęśliwe związki, choć sam jest po 2 rozwodach :P Taki paradoks i sprawdza się powiedzenie ze szewc bez butów chodzi, kardiolog mojego ojca jara jak smok i ma problem z alkoholem, a sam innym doradza żeby zdrowo żyli :P

żeby zdrowo żyli XXX to jak Prezes Pisoli:P

NIE :) Znam trojke, ktorzy nie radza sobie i ze soba i ze zwiazkami. Szewc bez butow chodzi. Poza tym na psychologie ida czesto osoby z problemami, zeby sie samemu uzdrowic. A potem taki gamon pomaga innym... :/

ale to studenciki, co potem tabletki tylko przepisują i dzieci facetom zabierają..

http://qck.pl/9L-

Wiesz....Łatwiej jest naprawiać innych niż siebie samego. Sam mój wykładowca, wybitny i znany psychoterapeuta powiedział "Podświadomym pragnieniem przy szkoleniu psychoterapeutycznym jest pomoc samemu sobie." Nie wiesz czy są to jego autorskie słowa czy zaczerpnięte od Freuda, ale jak się zastanowisz coś w tym prawdy jest.

Niekoniecznie :). Jestem psychoterapeutką i co innego pomagać innym, a co innego sobie. Jestem bardziej świadoma swoich motywów, przeszłości i faktycznie w związku łapię się na "zawodowych odr****ch". Tyle, że to niekoniecznie pomaga, czasami wręcz przeciwnie.

dlatego odwrotnie: naturalni psychologowie mają łatwiej zarówno w swoim życiu jak i obcych, a nie tacy z dyplomem.. to tak jak magister farmacji byłby mistrzem wszelkich receptur? a przecież taka ludowa zielarka z praktyką wiecej zdziała niż magister, oczywiście w codziennych problemach a nie poważnych dolegliwościach

Psycholodzy i psychiatrzy też inaczej patrzą na wszystko, mają skrzywienie zawodowe i za bardzo analizują swoje prywatne życie. Mam koleżankę po psychologii, która cały czas analizuje swoich facetów, to co mówią, co robią, wszystko stara się przełożyć na psychologię i żaden nie jest w stanie tego znieść, bo koleżanka ma obsesję na tym punkcie, wystarczy że facet zachowa się inaczej niż na co dzień, a ta już zaczyna się zastanawiać i wietrzyć w tym jakiś podstęp.

gość wczoraj - nie, pracowała kiedyś jako psycholog szkolny, obecnie bezrobotna, a problemy ma z pracą i związkami. A kolega jest psychoterapeutą i nie radzi sobie też w związku.

Dziękuję, że napisała tu psychoterapeutka. Przyznam, że ja bardzo idealizuję ludzi o tej profesji.... Jakie to są te "zawodowe odruchy"?

Przeciez psycholodzy,psychoatrzy to niezli MANIPULANCI... przebiegli ludzie.

12:22 Czytaj uważnie pindo. Napisałem, że podświadomym motywem. To jest coś, czego sobie nie uświadamiasz.

studiuję psychologię za granicą i bardzo mi imponują psycholodzy w moim otoczeniu... dużo też zależy od wyboru specjalizacji - nie porównywałabym psychologa szkolnego do np. psychologa (neuro)klinicznego czy kogoś, kto zajmuje się statystyką. Poza tym u mnie na uczelni, jeśli zdecydujesz się na ścieżkę kliniczną to wałkują Cię pod każdym psychologicznym kątem, więc naprawdę można sobie fajnie po tym ułożyć życie :) dużo mi te zajęcia pomogły i lepiej siebie po nich rozumiem

Tak jak sama piszesz: idealizujesz ta grupe zawodowa z powodow tylko tobie znanych...a to przeciez normalni ludzie, ze swoimi slabosciami, wadami, problemami. Podobno nikt "normalny" na psychologie nie idzie :D. Wiekszosc ma swojego robaka w srodku i ma nadzieje, ze studiujac to, skuteczniej bedzie mogl sobie pomoc. Czy tak jest tego nie wiem. Rozmawialam kiedys z pania psycholog, ktora byla wlasnie po rozwodzie i na moja uwage (ze psycholog wie jak postepowac z mezem) tylko sie usmiechnela i powiedziala: do zwiazku zawsze nalezy dwoje i co z tego ze ja wszystko wiem ale maz to oddzielne indywiduum i ma swoje zdanie. A fakt, ze ja mam wyksztalcenie psychologiczne nie umniejsza jego wad :) Do tanga zawsze trzeba dwojga i mozna stanac na glowie...jak ten drugi nie umie badz nie chce tanczyc, to zadnego tanga nie bedzie.

Ta pani psycholog była też psychoterapeutką? W sumie to jej wytłumaczenie brzmi jakby całe zło zrzuciła na męża, a ona była idealna, czy tylko ja to tak odebrałam? Podziwiam psychoterapeutów, bo są tak ułożeni, dojrzali, asertywni, wiedzą czego chcą, nie mają schiz i autoagresji jak inni, wiedzą jak postępować z innymi i stawiać granice jednocześnie mając dobre relacje -dla mnie to duuże osiągnięcie do pomarzenia. Zazdroszczę tych cech....

". A fakt, ze ja mam wyksztalcenie psychologiczne nie umniejsza jego wad usmiech.gif" No to głupio sobie tłumaczy, bo mając wiedzę powinna dobrać sobie kogoś kto nie ma wad, tylko że kobiety kochają facetów z wadami. Kobieta-psycholog, psychoterapeutką nigdy nie wygra z własnym popędem płciowym, nigdy!

znam dwóch psychologów,jeden po rozwodzie,drugi kawaler 40lat maminsynek

"Zawodowe odruchy", to w dużej mierze nadmierna analiza. Patrzenie na mężczyznę i siebie pod kątem pracy, przyczyn. Szukanie niekiedy drugiego dna. A w związku się tak nie da. Trzeba nim po prostu żyć. Wiem o tym, a jak widać wiedza mi nie pomaga. Poza tym, bardziej świadoma czy nie, jestem tylko człowiekiem:). Jest jednak coś takiego jak , ja tak to nazywam, zawodowy dystans. Nie na co dzień, ale np. w przypadku konfliktu. Wtedy za bardzo skupiam sie na analizie właśnie,przyczynach...zamiast usiąść i zapytać. To troche tak jak by mój partner był moim pacjentem.

Przykład regionalny - Maria Rotkiel. Psycholog od par i związków. Opowiada pełno teorii, często wyidealizowanych i książkowych. Słucha się jej całkiem dobrze, a jaka jest naprawdę? Jaka jest w związku? W wywiadach otwarcie mówi, że w domu lubi tradycyjny podział ról - sprząta, dba o dom, dzieci, całkowicie oddaje się mężowi i lubi jak to on jest głową. Feministki nieraz ją atakowały o to, że wybrała macierzyństwo i jest uległa wobec mężczyzn, ale dla mnie faceta to takie klasyczne małżeństwo jest obecnie na wyginięciu i ono jest piękne.

Nie ma takiej reguły raczej bo chociaż mają wiedze, to wprowadzać to w swoje życie juz ciężko. Znam kobietę psycholog z dodatkową specjalizacją terapeuty od uzależnień, ma dwóch synów dobrze wykształconych, palą fajki jak smoki. To samo jej mąż zresztą, poza tym wyprowadził sie kilka lat temu wiec w związku tez sie nie ułożyło pomimo skończonej psychologii. To naprawdę fajni ludzie i na prawdę na poziomie, nie patologia, ale w życiu nigdy nie będzie jak na wykładach z psychologii.