znak zapytania

W zimę na fejsie poznałam chłopaka, Marcin. Szalony brunet, wysoki, wysportowany, ciemne oczy. Bardzo przystojny. A ja? 165 wzrostu, trochę wysportowana (dopiero zaczynam swoją historie ze sportem) 60 kg ważę. Mam ciemne włosy, grantowe oczy jestem ogólnie mulatką. Wcześniej miał on dziewczynę niebiesko-oko...blondynkę..ładna nawet. Wiecie...ja jestem sobą. Ale dobra tam powiem wam o co mi chodzi dokładnie. Mieszkamy od siebie z 10 km, bardzo blisko. Spotkaliśmy się 2 razy. Przed wczoraj było nasze 2 spotkanie, bardzo fajnie nam sie spędziło czas na płazy..wrzucił mnie do wody, biliśmy sie do żartów. Wcześniej jakoś pisaliśmy, ale powiem wam szczerze nie zależało mi jakoś, traktowałam go jak kumpla. On nie ma mamy, ma siostrę która mieszka 45 km od niego...a tata pije. Ale jest strasznie ułożony, kulturalny. Bardzo go lubię, chyba nawet coś więcej. Ja mam 15 lat, a on 19...jestem sobą, osoba silna...z charakterem. Ale jestem wrażliwa tez na swój sposób, ale tego nie okazuje, nie warto. Raz mi napisał że miedzy nami byłoby idealnie...Extra, na drugi dzień dodałam zdjęcia na fb a on skomentował mi zdjęcie ,,siostra ;)" no kurde no...ja żyje w znaku zapytania. Nie wiem co do niego czuć. Strasznie mi się podoba! A on robi mi głupie teksty które mnie dołują. Może sobie go odpuścić? Jak uważacie? Bo to strasznie męczące ...jeszcze wydaje mi się że nie jestem w jego typie. Ahh...za dużo myśle. Niech ktoś mi pomoże...co mam zrobić? Najlepszy jest czas, wiem. Ale co byście zrobiły na moim miejscu.