Każde młode małżeństwo pownno iść na swoje, mam dość!

Nigdy na siłę nie zatrzymam w domu swoich dzieci, nie da się mieszkać z rodzicami po ślubie, jaka byłam głupia, że zanim pierwsze dziecko nam się urodziło nie wyjechaliśmy za granicę. Dziś byłabym na swoim, a tak...pozostało durny temat na forum założyć. Jeśli macie szansę...jakąkolwiek...to idzcie w cholerę, nawet od najlepszych rodziców.:-(

Ja mieszkam z tesciami ponad rok i dobrze się dogadujemy. My z mężem mamy górę oni dół. Czasem są jakieś zgrzyty ale ogólnie jest ok

Własnie my zamierzamy zrobić górę domu z osobnym wejsciem. Jednak jeszcze minimum rok muszę się przemęczyć. Czasem mam serdecznie dość wszystkiego, całą radość życia mi o odebrało :-(

O matko, jak doskonale rozumiem! Chociaż gdyby wyprowadzka cokolwiek jeszcze dała. Trzy lata siedzieliśmy razem z rodzicami mojego faceta, przemili ludzie, ale jako matka cierpi na wielki syndrom niespełnionej matki, która absolutnie wszystkich traktuje jak dzieci. Obecnie mieszkamy oddzielnie, ale niestety w tym samym mieście i nie da się uniknąć spotkań przynajmniej kilka razy w tygodniu, a czasem i wręcz codziennie, bo jest prawną opiekunką bratanka chłopaka. Cholera mnie czasem bierze, bo wg niej ja zawsze wszystko robię źle i nieporadnie, bo tylko ona zna się na rzeczy. Popieram zdanie autorki, jak możecie to do innego miasta przede wszystkim!

Ja tez zaluje ze odrazu po studiach nie wyjechalismynz mezem za granice zeby zarobic na budowe domu. Teraz dziecko w drodze i musialby moj maz wyjezdzac sam chociaz nie chcialabym zostac sama z dzieckiem. Moze warto pomeczyc sie ze 3 lata...

święta racja 90% par siedzących na karku starym po latach to przeklina...

a ja mam dwoje dzieci już w wieku szkolnym i nie mogę teraz im zafundować wyjazdu za granicę. Byliśmy młodzi i głupi, po 21 lat i zamiast było wtedy zebrać manatki i wyjechać to ulegliśmy płaczom rodziców, żebyśmy nie zostawiali ich. I tak szantażem im się udało, a teraz pełno siwych wlosów mam i żałuję tej decyzji bardzo.