Problemy jak u nastolatki.

Mam 21 lat. czuję się i wyglądam jak nastolatka. I nie mogę myśleć sobie jako o dorosłej osobie. Zainteresowania mam typowo nastoletnie, tak samo sposób ubierania. Ostatnio zaczęłam mieć takie typowo nastoletnie kompleksy. Czuję się brzydka, gruba (ale się odchudzam i już trochę spadło) No i dużo ludzi mi mówi, że urodą nie grzeszę, szczególnie w internecie spotkałam się z bolesnymi komentarzami na ten temat. No i mam okropny charakter. Jestem leniwa, buntuję się rodzicom , nie słucham się, strasznie szybko mnie wkurzyć. Często są takie dni gdy nie mam ochoty nic robić. Co z tym robić? Przeczekać? O dziwo jako nastolatka miałam takie rzeczy głęboko w czterech literach

Jeśli człowiek się nie rozwija, cofa się w rozwoju. Wiem to po sobie. Jako dorosły człowiek wracając do rodziców, wróciły do mnie wspomnienia nastoletnie, bunt przed rodzicami, jakiś niedojrzały sposób myślenia. Podczas gdy wyjeżdżając do rodziców... no też czasami czułem się jak dziecko, ale jednak myślenie dążyło do bycia dorosłym. Podczas gdy jako dziecko czy nastolatek właśnie nie było takich problemów.

*od rodziców

To zależy czy ci odpowiada ten stan. Niektórzy, nawet starsi od ciebie też się zachowują jak nastolatki i sprawiają wrażenie że im z tym dobrze:P