Oglądam To właśnie miłość i już ryczę

Ja mieszkam sama jedenaście lat, ojciec mieszka 450 km ode mnie, mama bliżej, ale ma swoją rodzinę i swoje sprawy. Z ojcem widuję się może 2 razy do roku, z mamą ze 4, może 5. Nie przeszkadza mi to. Jest tyle rzeczy, którymi mogę się zająć, że nie odczuwam totalnie braku innych ludzi. A jak mam ochotę, to wychodzę potańczyć i tyle.

Co mam zrobić by nie stać się taka jak Ty? Nie zrozum mnie źle ale mnie taka perspektywa przeraża, ja tak nie chce!

Nie wiem, naprawdę. Ja uważam, że biorąc pod uwagę to, jak wygląda moje życie i jak zawsze wyglądało, teraz jest mi lepiej, niż w czasach kiedy goniłam za miłością i walczyłam o tych facetów, których kochałam.

dlatego zaczęłam interesować się kobietami i szczerze mówiąc ... one potrafią zrozumieć, kochać .

Gość 2:00 Oskarżasz innych, że są nieczuli na twoją samotność? Daj spokój, co oni są winni, oni mają swoje życie. No chyba, że jesteś sparaliżowana i nie możesz samodzielnie wyjść do ludzi.

Mają swoje życie ale wbrew mojej woli jestem między nimi , czuję się jak wyrzutek. Muszę odstawić antydepresanty albo życie.

próbowaliście być bi? Kocham lizać stopy ... mogę tak pisać bo jestem anonimowa .. co mi tam

Podszywy łatwo poznać po tym, że nie potrafią stawiać znaków przestankowych. Ale, pierwszy ma trochę racji - spotykałam się kiedyś z kobietami. Też nie potrafiłam się zakochać z wzajemnością. Co do drugiego - nigdy w życiu nie miałam depresji, ani myśli samobójczych - mam dobre życie. Dużo osiągnęłam samodzielnie, rodzice też sporo pomogli i dzięki temu żyję teraz komfortowo, bez kredytów i strasznych problemów materialnej natury. Nie rozumiem czemu miałabym być nieszczęśliwa? Bo ostatni facet, z którym się zakochałam, nie był zainteresowany związkiem? Żaden powód.

Tylko w fantazjach, w realu raczej nie odważe się.

gośćwkość, pierwszy raz widzę jakąś Twoją w miarę sensowną odpowiedź, dzięki.