Marynia przez okno wyglada

dźwięk kopyt końskich nagle ustał. W jego miejsce pojawił sie przeciągły gwizd lokomotywy.

autorko popraw to zdanie bo widać, że jesteś mamałyga od bzdur :P

Była godzina czwarta. Nie mogła spać. Wstała, ubrała się. Wyszła przed chatę. Było jeszcze ciemno. Ale nie zupełnie. Od wschodu, na niebie, widać było coraz wyraźniejsze znaki wznoszącego się słońca. Dopiero tamtej nocy dowiedziała się, że ptaki budzą się o trzeciej nad ranem. Zaczynają śpiewać. Najpierw nieśmiało. Z czasem coraz silniej. Aż nie do zniesienia staje się ich trel poranny. Prawie jak krzyk jest. Krzyk oburzenia.

Autorka tworzy "Naszą szkapę" od początku, nie przeszkadzajcie jej :D

spała w tym zapachu stęchlizny i starości, aż wreszcie ja obudziły trele ptaków. nic tylko wypiła pół litra przed spaniem, żeby zasnąć w takim domu :P

no wlasnie pisze, ze nie mogla zasnąc

Witam W styczniu 2006r. kupiliśmy poniemiecki dom w Szczecinie, na początku wszystko z pozoru było ok, jak się wprowadziliśmy to zaczęliśmy z żoną wyczuwać zapach stęchlizny w dwóch pomieszczeniach: salonie i przedpokoju. Oprócz tego, że czuliśmy ten zapach w domu, przesiąkały nim wszystkie ubrania. Zaczęliśmy sprawdzać ściany zewnętrzne, wewnętrzne, piwnice i nie ma żadnych oznak grzyba lub wilgoci, jedynie w przedsionku ściana nad drzwiami było mokra na wiosnę ale teraz jest już sucha, Zastanawiamy się co powoduje ten zapach? Mam prośbę do osób z doświadczeniem w tym temacie o wskazówki co należy zrobić, sprawdzić aby najpierw wykryć źródło zapachu a następnie je zlikwidować. Będę zobowiązany odpowiedziami. pozdrawiam

niebo nie było niebieskie. Ktoś wyraźnie zakpił z nich. Stali wpatrzeni w przepływające nad nimi chmury, które układały się w przeróżne formy. Mężczyzna był przekonany, że to, co widzi, nie jest tylko i wyłacznie wytworem atmosferycznym, a ucieleśnieniem jego najbardziej skrytych marzeń.

- Poczekaj - usłyczała krzyk, który dochodził z dna studni. Zaciekawiona zajrzała do środka, ale niczego nie dostrzegła. W ciemności nie widać było nawet cegieł, z których zrobiona była cembrowina. Już, już miała oddalic się do swoich zajęć, gdy pełne rozpaczy wołanie znów doszło do jej uszu. COś, jakaś siła niezwykła kazała jej nachyliś się nad brzegiem studni i odpowiedzieć na głos, który teraz już wyraźnie dobiegał ze środka.

Na ulicy nie było nikogo. Słońce paliło tak niemiłosiernie, że nikt nie miał odwagi wychynąć poza obręb chłodnych miejskich zabudowań. Środkiem ulicy przemieszczał się wolno żałobny kondukt. To, co przyciągnęło jego uwagę, był kierunek, w którym zmierzali żałobnicy. Nie szli wcale w kierunku cmentarza, ale jakby unosili się w powietrzu, niesieni falami rozgrzanego do białości powietrza.

Marynia odłożyla na stół książkę. Dziwne wydały jej się te historie rozsypane, z pozoru związku nie mające żadnego. Domyślała sie, że należałoby poukładać je w kolejności narzuconej czarnymi cyferkami znajdującymi się na każdej ze stron, ale i czasu na to nie miała, i chęci. Zresztą, jakie to ma znaczenie. żadnego.

znużyło mnie już to wymyślanie. Cześć czołem

a ty szarik co tak dopowiadasz?!

tobie to juz chyba wszystko szwankuje

esti

nie ma tu juz nikogo

Na muchomorze, pod wysoką sosną siedziała mucha raba wczesną wiosną tak sobie siedziała, piosenki śpiewała aż przyszła krowa i ją sobie zjadła.

Marynia przez okno wygląda, lecz, cóż to, okna nie ma, nie ma domu i nie ma Maryni, wszystko jak w kalejdoskopie zmienia się i przewija.

jestes?

zes sie obrazil

Sluchamy dalszych opowiesci. Czekamy.

A na co czekacie?

g/ó/w/n/i/a/ne to!!!

co?