jestem fatalną matką

dziś rano trochę za późno wstałyśmy z córką , i ona zamiast szybko się ubierać to marudziła i bardzo wolno się ubierała ,dyskutowała,miałam wrażenie że specialnie żeby było dłużej, było już późno przed pracą muszę ją jeszcze zawieść do przedszkola , pełna obaw że się spóźnię do pracy nakrzyczałam na nią , denerwowałam się. Potem ją przeprosiłam powiedziałam że ją kocham. Ale teraz myśle o tym cały czas i mam wyrzuty sumienia czasem tak mnie wyprowadza z równowagi że ciężko mi panować nad sobą i wtedy krzyczę , złoszczę się na nią czy jest tu ktoś kto mnie rozumie?

Ciężko w stresowych chwilach być opanowanym, szczególnie jak ktoś robi na złość. A dzieci potrafią być złośliwe i to bardzo i jeszcze maja satysfakcję. Dobrze, ze nakrzyczałaś, dla mnie to nic takiego