Opowieść z innej epoki.

może ona się chciała wyleczyć a nie otruć ;) dlatego kupiła te specyfiki :D

Herlequin dla kur domowych?

co to wena cię opuściła? :D

Wybiło korki w całym domu bo woda podeszła do jednego z zewnętrznych gniazdek elektrycznych,na szczęście sytuacja opanowana.

Dla kogo ma być wierszyk?

Czas mijał i dzień dobiegał końca. Rose przęciągnęła się leniwie na muślinowej poscieli ,okryta jedynie z wierzchu alabastrową chustą -Jak spałaś księżniczko? -Zjemy razem kolację? Rose przetarła oczy. -Śniło mi się że.../nagle urwała w pół zdania -Nie to nie sen!,Ty jesteś tutaj cały i zdrów! -Uszczypnij mnie,powiedz że to mi się nie zdaje ,że zaraz się nie zbudzę .Powiedz! -Rose ,uspokój się spójrz na mnie ! -Cały czas tu byłem. -Nie cały czas-rzekła hrabina / wyraz jej twarz nagle przeszedł w nieskrywaną nutę goryczy -Cały Twój czas jest nadtto zapełniony by go tak tracić na ckliwe mrzonki leciwej hrabiny,czyż nie tak? -Zostaw mnie ,już mi lepiej -Mój lokaj równie dobrze potrafi dotrzymać mi towarzystwa.

lepsze opowiadanie eute

-Ale Rose,przybyłem tutaj po to by Cię zobaczyć,nasycić Tobą swoje oczy wyznać po raz pierwszy to wszystko co od tak długiego czasu skrywam w sercu a Ty tak po prostu karzesz mi odejsć?-Laurent nie wierzył w to co usłyszał. -Po co mi to mówisz?,i tak nie wierzę w ani jedno Twoje słowo.Głupcze!! -Myślałeś że się nie dowiem? -Że karmić mnie będziesz ckliwymi słówkami przelanymi na papier zaś one te Twoje ,eh nawet nie wiem jak je nazwać!a raczej jak ją nazwać. -Odejdz!,zadajesz ból memu sercu. Tym razem Rose nie żartowała i Laurent wiedział o rym doskonale.

Rose ,ja nie wierzę! nie wierzę że już nic do mnie nie czujesz . -Głupcze! Powiedziano mi że nie żyjesz! -Ale jak?„Rose ja nie rozumiem?

- No jak nie rozumiesz? zadzwonil do mnie moj Kuzyn Karlo, ktory powiedzial mi, ze wyjechales na wakacje. - wyszlochala tulac nos w poduszke wyhaftowana w cztery rogi. - Byłam bardzo smutna. - Ach, Rose, Karlo zawsze sobie zartuje.

-Powiedziano mi że nie żyjesz,że jakaś kurtyzana powiła Ci syna z nieprawego łoża i że wtedy właśnie to się stało. -Dlaczego targnąłeś się na swoje życie?? -Powiedz!!Co ze mną?Czy pomyślałeś o mnie choć przez chwilę? -Rose przepraszam Haahah..przepraszam??-śmiech przez łzy był w wykonaniu Rose nie tyle komiczny co dziecinny.

I tak zaśmiali się wszyscy z żartu kuzyna Karlo. Tylko róża na parapecia nie śmiała sie wcale

-Rose to hipokryzja!,Nie zapominaj że dzisiaj z samego rana chciałaś zrobić dokładnie to samo!Dlaczego?? Laurent podszedł do hrabiny chwycił ją za ramiona i potrząsnął krzycząc -Dlaczego??!! -Ty łotrze!!Ty skończony draniu !,czy nyślisz że mogłabym ot tak po prostu żyć bez Ciebie??! W komnacie zapanowała cisza.

Słychać było tylko odgłos czołgów przejeżdżających ulicą. Odbywała sie generalna mobilizacja. Nikt jednak nie rozumiał po co to wszystko. Kobiety wykupowały mąkę ze sklepów, które swieciły pustkami...

-Pocałuj mnie! Laurent spojrzał w jej zapłakane oczy i złorzył na jej ustach pierwszy pocałunek. Jakże On całował. -Rozejm?zapytał. -Rozejm pod jednym wszak warunkiem! -Jakim? -Obiecaj mi że już nigdy mnie nie zostawisz. -Obiecuję.Rose,zrozum żyję bo Ty Jesteś ,myślałem że tamtej sprawy nigdy mi nie wybaczysz ze jestem już skończony. - Oh mój Ty drogi śluczny Laurencie ,bez Ciebie moje życie nie ma najmniejszego sensu.Czy to tak trudno zrozumieć.?? -No właśnie Rose,czy zawsze musi być tak trudno?,Powiedz!

Gerwazy wniósł kolację .Tym razem Rose jadła z apetytem.Od tylu miesięcy nie cieszyło ją już nic totalnie nic aż do tego dnia . -Wyspana ?zapytał. -A wiesz że tak,nie pamiętam kiedy ostatnio tak dobrze mi się spało. - No to cieszę się ale wiesz ,tej nocy nie zaśniesz-mówiąc to spojrzał na nią z takim pożądaniem że z wrażenia upusciła spory kawałek bagietki wprost do filiżanki herbatą. -Eh Ty głuptasie zobacz polałaś się,trzeba uprać a to oznacza że trzeba zdjąć.