Obsesja slubu i dziecka

Mam 28 lat. Od pewnego czasu mam ogromne cisnienie dotyczace slubu, dzieci. Nie wiem skad sie to wzielo. Nagle czuje jakas presje ze to juz czas i pora, ze nie mam na co czekac bo czas ucieka. Jak patrze na znajome ktore maja mezow, dzieci, domy to czuje sie jak nieudacznik. Niestety, moj chlopak jest kompletnie niezainteresowany tematem i nie sadze by to sie zmienilo w najblizszym czasie. To dodatkowo zwiesza moja frustracje. Mial ktos tak? Skad mi sie to wzielo? To hormony?

Najwyrazniej. Albo zinternalizowna presja zacofanych norm spolecznych. O slubie i dzieciach to mozesz pomyslec za 10 lat. Rozumiem ze w malych dziurach jest taka mentalnosc, ze trzeba sie rozmnozyc od razu po 20tce, ale naprawde, w normalnym swiecie zycie zaczyna sie po 30tce. I co, zrobisz sobie dziecko teraz i juz wtedy nie ma odwrotu. I kiedy nabierzesz doswiadczen, zbudujesz kariere, poznasz nowych ludzi, zadbasz o rozwoj osobisty?

Weszłaś w trzeci 9 letni cykl i masz ciśnienie na zmiany, to normalne.

Miałam tak w wieku 25 lat. Po pół roku mi przeszło, jak rozstałam się z facetem. Już nigdy później to ciśnienie nie wróciło. Mam 30.

Ja też tak mam, każdy kolejny dzień dobija mnie jeszcze bardziej.

Bardziej mi chodzi o to ze chcialabym moc kiec dziecko. Zeby on chcial. A on nie chce. Jestesmy na zupelnie innych etapach. Kiedys bylam kims w stylu "po co slub, po co dzieci" a teraz mi odwalilo. Placze bo kolezanka jest w ciazy a ja nie. Bo moje zycie biernie uplywa...

Ja mam na odwrót. Mam 29 lat , partnera od 11 i " zero" myśli o dziecku czy ślubie.. Ślubu to sobie w ogóle nie wyobrażam ! Zastanawiam się czy wszystko ze mną ok ?... Chciałbym mieć jakieś plany na przyszłość a od kiedy pamietam żyje dniem dzisiejszym i kurczę jest mi dobrze ! Mój partner ma takie zdanie jak ja: czyli możemy mieć jeszcze dziecko a ślub to nie koniecznie. Z jednej strony się cieszę że się rozumiemy a z drugiej boję się, że w momencie podjęcia decyzji o braku potomstwa może okazać się za parę ładnych lat że to..błąd, którego nie naprawie . Moje życie w tym momencie to mój facet , firma, siłownia, spotkania ze znajomymi - jest super , stać mnie na życie na luzie Ale naprawdę znaczynam myśleć że jak nie podejmę wkrótce decyzji to może być tak że będę żałować. Nie wiem co robić. Cały czas mówię sobie że jeszcze max rok , dwa mam czas ma ta decyzję