Jakie żyje się lepiej, jako rozrywkowy singiel czy ustatkowanie w rodzinie

Mam 23 lata i stoję na progu życiowych poważnych wyborów, to już nie jest wybór kierunku w liceum, czy nawet na studiach. tylko decyzja na całe życie. Czy mam pozostawić życie singla, imprezki, wyjazdy, i wziąć ślub czy brnąć w to dalej i cieszyć się każdą chwilą. Mam dwóch kolegów obaj po 30 stce, jeden jeździ non stop meksyk, kamerun, maroko, ibiza, czesto widze go w towarzystwie kolegów na mieście, dyma małolaty. Drugi natomiast ma rodzine od 10 lat dwójka dzieci, od świtu do nocy praca bo wpieprzył sie w kredyt i budowę domu, nie był na wakacjach, odmawia pójścia na ślub tak se myśle co on z tego życia ma I teraz co jest lepsze?

To zależy od tego, kto ma jakie potrzeby. Jeden spełni się tylko w rodzinie, inny nie. Ja osobiście nie wyobrażam sobie zakładać rodziny, mieć dzieci, zajmować się domem i być odpowiedzialna za innych ludzi. To nie dla mnie. Ja potrzebuję wolności, przestrzeni i nie ma w moim życiu miejsca na stabilizację, związki i małżeństwo, o dzieciach nie wspominając. Dlatego wiodę życie szczęśliwego singla i raczej nigdy tego nie zmienię. A mam ponad 30 lat.

Baw sie póki czas i odkładaj trochę kasy na potem. O ślubie zacznij myśleć dopiero koło czterdziestki. Znajdź sobie wtedy żonę - 10-15 lat młodszą, która urodzi ci dziecko. Zawsze będziesz miał młodą żonę, a sam wyszalejesz się do bólu.

Ja jestem lekarzem 33 lata i nie żałuję, że założyłem rodziny. Mam Bmw Gran Coupe 2017, zwiedzam kraje z młodymi dziewczynami, jestem coraz lepszym chirurgiem, nie nie brakuje mi stabilizacji.

Nie założyłem

No właśnie tego się spodziewałem że większość powie, baw się, szalej i powiem wam tak chyba macie racje. Mam wkoło siebie ludzi którzy pożenili się jeszcze będąc na 3 roku studiów. Znam ludzi którzy mają już dzieci, znam starszych od siebie w długich związkach i powiem wam tak, wszyscy oni zdziadzieli, nie rozwijają się. Sorry ale takie realia, moja kuzynka tak samo kiedyś nie jeden chłopak oddałby wiele żeby z nią być. Dzisiaj w wieku zaledwie 27 lat nikt się za nią nie obejrzy, po ciąży zostały fałdy tłuszczu, dziewczyna roztyła się, powiększyły sie jej bary, a facet poszedł wsiną dal. Potrzebne jej było brać ślub w wieku 22 lat?

Jak ma ktoś nie zdziadzieć i się rozwijać jak cały czas siedzi w domu, i chodzi tylko na zakupy, coraz mniej dziewczyn chce takiego losu, w wieku 25 lat człowiek chce się bawić, zdobywać doświadczenia, smakować życie, bo nie ma się już lat 18 ma się skończone studia, swoją kase chce się żyć. A nie siedzieć po pracy w pieluchach albo z facetem który prędzej czy późnij zacznie nas wkurzać spedzać wekeendy u teściowej. Ja nie jestem przeciwnikiem zakładania rodziny ale po 30 też można a niekoniecznie w wieku 21 lat

Tak naprawdę życie w małżeństwie, zakładanie rodziny jest P R Z E S R A N E, nie znam osoby która by nie żałowała tej decyzji, niby kocha partnera/partnerkę i dzieci ale jakby cofnąć czas to nigdy by sie na to nie zdecydował. Takie rodzinne życie jest fajne tylko w filmach, każdy ci powie że no jest czasami ciężko ale w sumie to jest fajnie miłość do dzieci i blablabla a tak naprawdę to zapier/dala sie od rana do wieczora.

Głupie pytanie. Singiel też musi być ustatkowany, chociażby w pracy, a żonaty nadal może mieć rozrywkowe życie. Jestem kobietą, wyszłam za mąż w wieku 26 lat i po ślubie, a nawet po porodzie, nadal prowadzę rozrywkowe życie razem z mężem. Posiadanie domu, pracy, dzieci i przeszkadza w tym aby w weekendy szaleć w klubach różnych miast europejskich. Powiem tylko że pierwszy raz narkotyków spróbowałam po ślubie, będąc kierowniczka w dużej firmie. A z sexem to nie będę mówiła bo i tak nie uwierzycie. Generalnie dzielenie życia na "przed" i "po" ślubie jest dziwne.

gość dziś Dokładnie, miłość, wsparcie zrozumienie jest fajne ale ile, rok dwa prędzej czy później zawsze się coś zacznie pieprzyć. Owszem są ludzie którym to odpowiada, 6 dni z********ania najpierw w pracy a potem w domu przy dzieciach, a w niedziele wspólny spacer i obiadek ale ilu takich ludzi jest. Dla większości taki tryb życia jest męczący, w jakiś sposób rekompensuje im to uśmiech dzieci ale do kiedy? Potem zaczną dorastać żyć swoimi sprawami, dzieci też są niewdzięczne, zawodzą nas, niespełnianą naszych oczekiwań. W rodzinie jest fajnie, ale są ludzie którzy do tego się nie nadaja potrzebują wolności, swobody,

Ja p*****le co za społeczeństwo kiedyś dziewczyna 19 lat wychodziła za mąż do 30 stki miała 4 dzieci i z***********a w polu albo w domu przy mężu. Ludzie żyli długo i szczęśliwie dzisiaj, 30 lat i im się marzy życie singla. A co wam przyjdzie z tego ********* imprez, zabaw, w wieku 50 lat też będziecie tak żyli? A może się zwiążecie z kimś. Pamiętać że po 40 stce kobiety staja się trudne, te które są same są z przeszłościa i życie z nimi jest trudne