Przegrałam życie?

Mam podstawy sądzić że przegrałam życie. Rodzenstwo się do mnie nie odzywa, a jeśli już to tylko po to żeby powiedzieć mi niemiły komentarz. Żyję z myślami samobójczymi, ale nie mam odwagi ze sobą skończyć, zamiast tego prawie codziennie się upijam, by zapomnieć jak się czuję. Z mamą porozmawiać nie mogę, bo za każdym razem kiedy jej się zwierzam ona tylko się uśmiecha. Ojciec całymi dniami pracuje i nie szczególnie się intresuje tym co dzieje się w domu. Najsmutniejsze jest to, że mam 21 lat i na moje dorosłe życie rzutuje przeszłość z którą się nie umiem uporać, a to co dzieje się teraz też niezbyt mi pomaga. Chyba niezbyt dorosłam, cały czas u rodziny szukam miłości, której nigdy wcześniej nie udało mi się odczuć. Nie wiem co robić

up

mialem to samo, przeszedlem pol roczna terapie i jest dobrze, ta zla przeszlosc to juz tylko przeszlosc :) pomysl nad terapia, na rodzine nie licz, oni ci ani nie pomoga ani cie nie zrozumieja. Daj sobie szanse i wlacz o siebie, oni ci niczego dobrego nie dzadza a terapia da ci naprawde wiele dobrego, powodzenia