Jak to możliwe dziecko niechciane czy jednak chciane?

Autorko jesteś pusta jak bęben maszyny losującej przed zwolnieniem blokady :/

A on nikomu nie mówil, nikt nie wiedział, ze będzie tatą, nie było widać żeby cieszył się, Był normalny.

A co Cię to obchodzi? Najwyraźniej kocha tą kobietę i twoj***ajdurzenie, że po roku się nie kocha możesz wsadzić sobie w o***t.

Kocha ich.

Może ciąża od początku miała jakiś minus.

Po ponad roku nie można twierdzić, że kogoś się kocha. On o ciąży nie mówił, nie chwalił się. Swoją drogą jak wygląda takie poronienie skoro nad ranem zaczelo się? I od razu zabrał ją do szpitala. Chyba już mieszkali razem. Koleżanka powiedziała, że nawet jego ojciec był nie swój, siedzieli razem i milczeli. Wyrzył się na wszystkich jak tylko mógł. Przeciez nie jest to dobre ani normalne.

Nie rozumiem tego że po ponad roku nie można stwierdzić kogoś że kocha,czy rok to mało??My po 13 miesiącach znajomości wzięliśmy ślub i jesteśmy już razem 11 lat.

11 tydzień to początek ciąży nie mial szans przyzwyczaić się do świadomości, to jeszcze nie było dziecko. Ludzie po pronieniach żyją normalnie a on musiał chodzi z nia do psychologa. Po co ?

Czemu w ogóle drazysz ten temat. Mieli potrzebę to chodzili.

To znowu ty wariatko zakochana w swoim szefie, który ma Cię w d***e?

Laska wrzuć już na luz. Facet kocha swoją kobietę, a to dziecko mimo że nieplanowane było chciane i zapewne jego strata była dla nich ciężka. Będziesz w ciąży to zrozumiesz. Wpadka też może cieszyć.

Jak można chcieć dziecka w takiej niestabilnej sytuacji? Krótki związek, brak deklaracji, brak wspólnych planów na przyszłość.

Co moze być takiego strasznego w pronieniu niechcianego dziecka.

Normalnie można chcieć i można przeżywać stratę. Czemu Cię to tak męczy?

Bo dla mnie wpadka =niechciane dziecko a takie poronienie to nawet ok.

Nie każdy jest Tobą i myśli tak jak ty. Tak ciężko to pojąć?

Faceci ponoć nie czują związania z dzieckiem w brzuch.

Niektórzy czują i co im zrobisz?

Też nie uważacie ze nie powinien wyrzywać się na wszystkich?

Uważam, że miał prawo to przeżywać.

Dlaczego miał prawo to przeżyć? To nie on nosił to dziecko, nie on poronił. Był smutny, wredny, nieobecny.

Bo to było też jego dziecko!

Jesteś kompletnie pozbawiona empatii :/ współczuję twoim bliskim.

Ale to był dopiero 11 tydzień, to jeszcze nie bylo dziecko.

A on nie był ojcem. Moja koleżanka mówi, ze jego mama przyszła zapłakana, a przeciez takie rzeczy zdarzają się.

Ty ale czemu Cię to tak boli? To ich sprawa co i jak przeżywają.

Był i jest tatą mimo że tego dziecka nie ma.

On wyrzywał się na innych w tym dniu przecież to nie jest normalne.

Są razem więc jest ok.

O co tobie właściwie chodzi?