Jak dokonać sprawnej selekcji facetów?

Mam lat 21 i tak po rozmowach ze starszymi koleżankami doszłam do konkluzji, iż ważny jest racjonalizm w wyborze partnera adekwatnie do wieku. Mianowicie młoda dziewczyna pragnie się wyszaleć tym samym mniej więcej do ukończenia studiów podążamy za facetem dostarczającym mnóstwo wrażeń: jeździ na mecze, dużo trenuje, preferuje sporty ekstremalne, podróże po świecie z jednym plecakiem. Ważne jednak by na bazie emocji nie planowac z takim rodziny, ani nie zajść w ciążę - bo to kaplica: nie myślą oni przyszłościowo i tym samym nie będą w stanie niczego zaoferować z roboty na magazynie czy innej infolinii. Powyżej 25 roku życia tworzy się takie powiedzmy nastawienie prorodzinne. Oznacza to, że kobieta już myśli nad najbardziej optymalnym doborem adekwatnego kandydata na męża i ojca dzieci. Tym samym pod uwagę bierze się wykształcenie, pracę zawodową, mieszkanie - czy jest odziedziczone, nabyte poprzez wielopokoleniowe bogacenie się czy też "fartnęło się" i facet otrzymał je w spadku. Co Wy sądzicie o tym?

Ja nic nie sądzę, ja wiem. Najpierw kobieta jest młoda i wybiera kto jej da emocje, a potem się starzeje i wybiera kto jej da pieniądze.

Może i dobrze ale nie bierzesz pod uwagę jednego ważnego elementu. Faceci to nie idioci, i nie dadzą się "wybrać" takiej której się nagle odwidzialo szaleńczo życie.

Najpierw peacza wybiera dawcę nasienia, a potem peacza wybiera dawcę złota. Selekcja zatem następuje peaczą i kutazem.

proszę nie przeklinać i nie obrażać kobiet, nie ma bowiem nic w tym złego, że każdy wiek ma swoje prawa ;)

Po pierwsze nie przeklinam, bo jest ocenzurowane, po drugie prawda nie obraża, po trzecie każdy wiek ma swoje konsekwencje.

Ja mam inną selekcję. - Facet musi być na podobnym poziomie atrakcyjności co ty (choć oczywiście jeśli wyższym to oczywiście też nie ma co odmawiać :D). Jeśli jest nieatrakcyny w wieku 20 lat to znaczy że po 30-tce prawdopodobnie będzie tylko gorzej. Pary które są dobrane na podobnym poziomie atrakcyjności pod względem urody są najbardziej szanowane przez społeczeństwo. - Facet nie może być cholerykiem, ani być humorzasty bo będziesz mieć z nim na co dzień bardzo ciężki żywot. - Musi mu na tobie zależeć. Nie może być olewusem. Olewus za młodu oznacza mega olewusa po ślubie i co za tym idzie nieszczęśliwe małżeństwo - Musi ci prawić komplementy dotyczące twojego wyglądu, być zachwycony twoją urodą i twoim ciałem. Musisz mieć solidne poczucie że jesteś śliczna dla niego i ta wybrana, inaczej będziesz się czuć niedoceniana po latach - Musi mieć duży temperament w seksie, stanowczo inicjować seks, bo jak ma na wstępie słaby temperament to po 30-tce skończysz nie tykana przez męża bo mu się już po 7 latach libido wypali. Facet typu bawidamka ma szanse na ustatkowanie ale musi dojść do takiego etapu w życiu że poczuje że tego już faktycznie chce.

Jakoś prawik napisał to prowo, a nie żadna kobieta.. A tak w ogóle to jak chce się szaleć, to też potrzeba na to kasy i to więcej niż na skromne życie rodzinne..

U facetów też wiek ma swoje prawa. Najpierw rooochaccc co się da i zarabiać kasę. Później obiecywać małżeństwo kazdej naiwne i nadal roochac co się da. Później mieć żonę ale poza tym rooooochac co się da. Faceci mają lepiej.

Jasne że tak. Facet ma całe życie jeden obowiązek - pracować. Baba ma tylko do ślubu ten sam obowiązek, a po ślubie musi robić na 3 etaty: pracować, zajmować sie dziećmi i prowadzić dom co oznacza że przez cały dzień nie należy się jej odpoczynek. Jeżeli go chce to musi sie nagimnastykować aby go sobie załatwić i jest to okazjonalne. Facetowi po pracy należy sie tylko odpoczynek, jak baba czegoś chce to znaczy że jest kłótliwa, konfliktowa i powinna sie zamknąć, nieważne o co chodzi, facet ma mieć cisze i spokój.

Bo przede wszystkim obecne generacje facetów się bardziej wyemancypowały na przekór pokoleniom ich starych. Już nie ma zaiwanania wokół księżniczek - dźwigania, wożenia, robienia za darmowego hydraulika, glazurnika, stolarza dostępnego 24 h. A babeczki oburzone, że nie ma sprawiedliwego w ich mniemaniu podziału pracy i tak facet poza zawodową, męskim tyraniem w domu ma jeszcze przejąć połowę tak "uciążliwych" dla bab obowiązków - zmywania, prania, prasowania etc. (te rzeczy są uciążliwe tylko i wyłącznie z tego względu, że baby są fatalnie zorganizowane)

Żałosna jest ta wypowiedź, strasznie zimna i wyrachowana musisz być. To casting? Nie złapiesz żadnego zdrowego na umyśle mężczyzny, z takimi poglądami. Nie szukasz partnera na życie, tylko kandydata do odhaczania tych swoich pustych wymogów. Nie tędy droga.

a mam inną selekcję. - Facet musi być na podobnym poziomie atrakcyjności co ty (choć oczywiście jeśli wyższym to oczywiście też nie ma co odmawiać smiech.gif ). Jeśli jest nieatrakcyny w wieku 20 lat to znaczy że po 30-tce prawdopodobnie będzie tylko gorzej. Pary które są dobrane na podobnym poziomie atrakcyjności pod względem urody są najbardziej szanowane przez społeczeństwo. - Facet nie może być cholerykiem, ani być humorzasty bo będziesz mieć z nim na co dzień bardzo ciężki żywot. - Musi mu na tobie zależeć. Nie może być olewusem. Olewus za młodu oznacza mega olewusa po ślubie i co za tym idzie nieszczęśliwe małżeństwo - Musi ci prawić komplementy dotyczące twojego wyglądu, być zachwycony twoją urodą i twoim ciałem. Musisz mieć solidne poczucie że jesteś śliczna dla niego i ta wybrana, inaczej będziesz się czuć niedoceniana po latach - Musi mieć duży temperament w seksie, stanowczo inicjować seks, bo jak ma na wstępie słaby temperament to po 30-tce skończysz nie tykana przez męża bo mu się już po 7 latach libido wypali. xxxxx Wypisz, wymaluj to mój mąż :)

Autorka widać bardzo skupia się na rzeczach materialnych. Nie rozumie jeszcze, że w życiu liczy się charakter i podejście człowieka. Ale czasem lepiej hajtnąć się z portfelem i nie odziedziczonym po kimś domu. Ach, to takie szlachetne.

Ja wychodząc za mąż brałam pod uwagę możliwości materialne. A szkoda, bo mąż mimo, że sporo zarabia, ma jednak ciężki charakter. A w łóżku już jest lipa.

To prawda, praktycznie inny facet będzie idealnym kochankiem a inny idealnym mężem. Od siebie dodam, że naprawdę nie warto młodo brać ślubu. Ja wzięłam ślub mając 24 lata, będąc z tym mężczyzną 7 lat przed ślubem i 5 lat mieszkając razem. Byłam pewna i jego i siebie. Dałabym sobie za nasze szczęście rękę uciąć. Nie braliśmy ślubu pod wpływem emocji, zakochania, hormonów. Po 7 latach byliśmy już w sumie jak małżeństwo. Wystarczyły 3 lata po ślubie, a więc 10 lat razem bym pożałowała tej decyzji. Dopiero teraz (mam już 28l) czuję że to nie jest szczęście. Dopiero teraz zrozumiałam... Serio po ślubie wszystko się zmieniło. On z faceta stał się pantoflem. Skończył się seks (mimo moich próśb i kombinacji, kochamy się góra 3 razy w roku, po 5 minut, jak jemu pasuje) a kiedyś był często. Skończyło się zrozumienie, każde z nas ewoluowało oddzielnie i w innym kierunku. Skończyło się moje zakochanie. To wszystko jest spotęgowane faktem że ja chcę dzieci a on nie (a przed ślubem mówił że chce). Także znałam go 7 lat i co? I goowno. Moja rada: ślub jest dla kobiety korzystny tylko wtedy, gdy jej sytuacja materialna jest słaba a mężczyzny - dobra i jednocześnie jest pewność, że będą dzieci. U nas tak nie ma - oboje zarabiamy dobrze, więc w razie gdybym była w ciąży to dam sobie finansowo radę bez niego. A sytuacji takiej raczej nie będzie bo on on kilku lat się opiera. Więc gdybym nie miała ślubu to bym się zawinęła i tyle by mnie widział. A tak, to już nie jest taka prosta sprawa....