Miłość z rozsądku

gość dziś - z doświadczenia wiem, że się da. Ja nie miałam motyli, nie byłam zauroczona - podjęłam pragmatyczną i chłodną decyzję o tym, żeby wyjść za mąż. Miłość rozwinęła się z przyjaźni, troski, szacunku. Jesteśmy już kilka lat po ślubie i jest nam ze sobą dobrze. U nas dodatkowym utrudnieniem była różnica wieku i dzieci mojego męża z poprzedniego związku. Autorce będzie o wiele łatwiej.

Patrząc na moich rodziców nie potrafię wyobrazic sobie innego związku niż takiego w którym ludzie szczerze za sobą szaleją. Mam kilka takich małżeństw w rodzinie gdzie ludzie są ze sobą z miłości która nigdy nie przygasła. Nawet jak się kłócili, jak było ciężko to zawsze trzymało ich przy sobie szczere uczucie.

Myślę, że z czasem go pokochasz. Tak czy siak nie słuchaj rad aby powiedzieć mu o tym, że go nie kochasz. Nie mów mu tego.

Oczywiście. Przecież jak wielka miłość nie przychodzi 2 lata, 5 lat, to ile można czekać? Znam takie kobiety, które czekały na wielką miłość i niestety zostały starymi pannami...

Ja swojemu powiedziałam, że jest dla mnie najważniejszy i chcę z nim być i się zestarzeć, ale nie jestem w tej chwili w stanie powiedzieć, że go kocham, bo sama tego nie wiem. Zrozumiał, nie odbiło się to w żadnym stopniu na naszym małżeństwie. Kiedy kilka lat później mu to powiedziałam, wiedział, że to szczere, a nie udawane. Dlatego uważam, że trzeba być szczerym, bo zaczynanie od kłamstwa to poważny błąd.

Jasne, że mu tego nie powiem, bo i po co?

Miłość z rozsądku nie istnieje, małżeństwo owszem, ale czy szczęśliwe?

Może być szczęśliwe, tak jak małżeństwo z wielkiej miłości może być nieszczęśliwe.

A co zrobisz autorko gdy już jako mężatka poznasz kogoś innego i zorientujesz się, że właśnie to jest miłość życia?

Przecież on wie że już na początku naplułaś na to małżeństwo. Teraz tylko kwestia szczęścia żeby spotkał prawdziwe mocne uczucie. Bo każdy o tym marzy żeby uciec od byle czego.

Do tej pory nie poznałam, więc nie sądzę że jako mężatka kogoś poznam. Nie mam 20 lat.

aby uniknac takich tytuacji od razu trzeba proponowac kobiecie intercyze ta kochajaca zgodzi sie ta nie kochajaca sie nie zgodzi w ten sposob odsiewasz plewy od ziaren

Autorko zakochanie nawet takie najsilnejsze to nie tylko przywilej 20latków

Ja wychodziłam za mąż dla pieniędzy, więc w życiu bym się nie zgodziła na żadną intercyzę.

Jeżeli kochasz człowieka to rozumiesz jego obawy o zarobione przez niego pieniądze, by nie trafiły do kogoś, kto na nie nie zapracował. Tak na prawdę każdy z nas zarządałby intercyzy, nie oszukujmy się.

Cóż, mój mąż tak nie zrobił. Zdawał sobie sprawę z tego, że nasz związek to jest transakcja wiązana. On chciał mieć młodą i piękną żonę, ja chciałam mieć duży dom i limuzynę z salonu, bez konieczności chodzenia do pracy. I tak się właśnie stało. Żadne z nas nie żałuje.

Tylko prawdziwy debil zgodzi się na małżeństwo z rozsądku. To świadczy o was jakich facetów wybieracie. Takich jak wy. Może to i dobrze.

po 50-tce ciężko mówić o miłości :)

Ważne by kochać:)

Ja tam nie wierzę w miłość. Nigdy w życiu jej nie doświadczyłam i nigdy nie widziałam. Ja wierzę w szacunek i wspólne cele.

Dokładnie. Ja tak samo.

W miłość nie trzeba wierzyć, trzeba kochać.

12-22 oboje mieliscie swiadomosc ze to uklad i sie na to zgodziliscie, to co innego anizeli zatajenie niekochania przed slubem

Ja też nie kocham (ba, wolę kobiety:P) i też wychodzę za mąż.Max 5 lat,urodzić i odchować dziecko i fruu.Facet to facet,poradzi sobie nie z tą to z inną.

Jakie tępe matoły tu piszą. Wstyd prawdziwym kobietom przynosicie.

Mam ten sam problem.chyba sie zdecyduje

Hahaha następna ułomna, resztę sobie dokupisz do tej biedy umysłowej.

Kiedyś wszystkie małżeństwa były z rozsądku i jakoś się żyło

masz racje-"jakos"

Ja tam wole pobyc mezatka kilka lat i potem rozwod niz stara panna.Sorry taki mamy klimat:D