dlaczego najpierw się nie wykształcicie, tylko robicie dziecko i babcia zapitala

Po cholerę myśleć w ten sposób, że jak się wcześnie dziecko urodzi, to szybko się je odchowa i będzie miało z głowy? Przecież dziecku przydałoby się też rodzeństwo, więc tak czy siak za kilka lat trzeba będzie w te pieluchy wrócić i nieistotne będzie,ze "duże dziecko juz odchowane", skoro zostanie jeszcze drugie, dużo młodsze do wychowania! Chyba ze ktoś z wybor****ce wcześnie urodzić i mieć do końca życia jedynaka, ale to już sprawa rodziny, co na tym tracą.

Nie rozumiem też tego gadania, że matka ktora urodziła w wieku ok.20 ma dziecko szybko "odchowane" "z głowy" skoro o dziecko trzeba martwić się dużo dłużej niż trwa etap pieluch. Każda znana mi matka przeżywa wiek przedszkolny, szkolny, nastoletni, studencki a nawet dalsze dorosłe życie dziecka. Matka powinna myśleć o dziecku całe życie. To nie jest tak, że wraz z ostatnią pieluchą coś zamykamy, odfajkowujemy, i dziecko jest zostawione samemu sobie. I nieważne, czy ta matka urodziła bliżej 20, 30 lat czy nawet jeszcze później, "odchowanie" nie kończy się na pieluchach.

21.27 taaaa zdecydowała sie...jesteś jakimś dzieckiem z przerywanego albo z pękniętej gumki

Zanim skończysz studia, zrobisz aplikację, zaczniesz wreszcie zarabiać przyzwoicie to masz 35 lat. Zanim uda się zajść możesz mieć 40. Nigdy nie ma idealnego momentu, a jak nadejdzie, to może być za późno albo szkoda tego poświęcenia i lat pracy, żeby się wpakować w pieluchy. Urodzenie w międzyczasie, to chyba najlepsza opcja. Nie rozumiem tego użalania się nad nieszczęściem cudzych wykorzystywanych babć, obcych w sumie osób, trochę to nieszczerze brzmi i trudno uwierzyć, że nie ma innych motywów tej troski. Tyle nieszczęś ć na świecie, a kurki z kafe najbardziej przeżywają, że brat owa albo koleżanka zjeżdża babcię :) ta babcia dziwnym trafem zawsze sterana i schorowana nawet jak ma 50 lat..

A co jest strasznego w rodzeniu dzieci kiedy się ma 35 lat ? Idealny wiek. To też jest paradoks, rozmnażać się jak najszybciej, bo po 30tce stara matka, schorowana, ciaża w tym wieku to dramat, baba styrana tak, że za parę lat będa ja brali za babcię tego dzieciaka. Ale uwaga ! Jednocześnie okazuje się, że co to jest 50tka ? Przecież to człowiek w sile wieku. Niech się więc babcie zajmuja wnukami po całych dniach. Co to dla nich i łaski przecież nie robia.

Ja mam 36, dzieci brak. Kiedyś nie miałam ochoty, teraz tym bardziej. Może nic w tym złego, ale mnie się nie chce i myślę że wiele osób ma podobnie. Nie sądzę też żebym zaszła tak ot - pewnie bym miała 40stke zanim by się stało, jeżeli w ogóle.

a dla mnie myśl , że mam 36 lat i nie mam dzieci jest po prostu nie do przyjęcia . Koszmar jestem też w tym samym wieku prawie dzieci mam i to kilkoro :-p , właśnie zaczęłam studia pielęgniarskie (wiem co mi tu zaraz napiszecie dno i zero ambicji ) , ale to było moje powołanie marzenie i dopiero teraz to zrozumiałam . I dodam że u mnie babcia nigdy w niczym nie pomagała ponieważ ja jestem z domu dziecka , a rodzina męża mówi na mnie znajduch i mają mnie za nic .Nigdy mi w niczym nie pomogli tylko szydzą i zazdroszczą wszystkiego :-(

Zal mi was. Kiedyś były inne czasy. Mama starała się o mnie rok wiec zapewniam cię ze nie jestem z peknietej gumki koleżanko :) nie tak jak teraz każda p***a swędzi i latają z kwiatka na kwiatek rodzą w wieku 40 lat i później są babciami dla swoim dzieci :) Nie chodziło mi o to ,ze o mnie się nie martwi

Ja akurat nie moge liczyc na zadna babcie, ale jakby sie zastanowic, to pokolenie naszych matek bylo wlasnie takie. Dzieci rodzily wczesnie, mieszkaly z reguly katem u swoich rodzicow, nas wychowywaly babcie albo sasiadki. Wiec tych matek mi wcale nie szkoda, kiedy dostaja w prezencie wnuka, bo maja szanse splacic dlug zaciagniety u poprzedniego pokolenia:)

gość dziś Mam dokładnie to samo. Wychodząc za mąż w wieku 24 lat zakładaliśmy z mężem, że będziemy mieli dzieci. Nie mieliśmy wtedy warunków więc odkładaliśmy tę decyzję. Zarabialiśmy, robiliśmy kariery, mogę powiedzieć, że oboje zawodowo jesteśmy dość dobrze ustawieni i lubimy to co robimy. Decyzję o dzieciach cały czas odkładamy,bo co tu dużo mówić, nie chce nam się, a mamy po 35 lat. Ja za bardzo lubię nasze życie, właśnie takie jakie jest. Chodzenie w ciąży, połóg, noworodek w domu, urlop macierzyński, przedszkole, choroby, bunt nastolatka - no nie wygląda to atrakcyjnie. Waham się jeszcze, ale chyba się już nie zdecyduję.

Ja też się waham. Przed chwilą przeczytałam temat o dojrzewającej córce i się odechciewa. Nie bez powodu się mówi, że mały dzieci to mały problem a duże dzieci to duży problem. Etap pieluch szybko się kończy a potem cały czas zmartwienie, czy dziecko się wykształci, czy sobie poradzi w życiu, czy nie narobi głupot itd. ja już to przerabiałam i nadal przerabiam, bo mam duuużo młodszego brata, który dopiero kończy szkołę i się czasem stresuje o niego bardziej, niż o siebie samą.

Z jakich nizin trzeba pochodzić, żeby w wieku 17-18 lat zacząć starania o dziecko i świadomie urodzić w wieku 19 lat? Jak w to wierzysz to chyba naprawdę powinnaś mieć te 8 lat a nie 19 lol

Dobrze pamiętam końcówkę lat 90.i to były czasy podobne do dzisiejszych pod tym względem, że coraz więcej kobiet dążyło najpierw do wykształcenia się, a dzieci w wieku 18-19 miała tylko patologia albo ludzie po zsz.

Mam ciotkę w weiku 39 lat i ma dzieci w 5 i 7 klasie SP.jak by ktoś jej nawet w latach 90. kazał rodzic po maturze a planować po 18rz to by go cala rodzina obsmiala

Qrwiny bachory robia ale nie pomysla zeby bachorkowi zapewnic fajne zycie a pozniej taki bachor cierpi cale zycie :o "odchowanie" masakra jak wy macie nasrane

Bez przesady z tą starościa po 30 Skonczylam studia prawnicze, zrobiłam aplikację i rok temu obroniłam dr I mam 11 msc malucha Uważam że to był dobry plan na życie Dobra kolejność

Ta od od dziecka na 3 roku, puknij się w głowę! Studia są od nauki, znajomości, doświadczeń a nie dzieci; nie bez powodu to kobiecie pracującej należy się urlop macierzyński, a nie studentce!

Moje kochane. Małe dzieci nie dają spać. Duże nie dają żyć. Właśnie to wszystko przerabiam. :) Więc nie ma i nigdy nie będzie odpowiedniej pory na dziecko. Tak samo jak nigdy już nic w życiu nie jest takie samo. A pomocy babć potrzebowałam również gdy pracowałam, bo przedszkole to choroby, a nie zawsze pracodawca patrzy przychylnym okiem na kolejne L4. ;)

Nie będę się o cudzych dzieciach wyrażała"bachory" bo sama mam jedno ale sprawiliśmy je sobie na spokojnie w wieku 26 lat. Nie chciałabym mieć takiej córki, ktora w liceum albo na studiach miałaby plany macierzyńskie. Też dosyć pamiętam lata 90.i rodziło się w wieku 24-25 lat, ale poniżej 20 to jakaś nizina społeczna, zawodówka albo rodzice z wpadki rodzili. Jak to jest dla kogoś prawidłowe to powodzenia, zwłaszcza w wychowywaniu dziecka i przekazywaniu mu norm.

Babcia urodziła tatę na 3 miesiące przed 18tką. sama opowiadała, że jak koleżanki szły na potańcówkę, to stała w oknie i płakała z żalu, że musi siedzieć z dzieckiem i nie może iść. A był to początek lat 60 :D nikt mi nie wmówi, że w tym wieku się dzieci planuje :D

Dzieci każdy robi kiedy chce i wie,ze jest na tyle dojrzala ze go wychowa. Wiadomo jak ma się dziecko są obowiązki, ale skoro ktos chciał i wolał siedzieć i opiekowac się dzieckiem a nie latac po imprezie to czemu nie. A skoro ktoś "wpadl" albo zrb sobie a później płacze ze nie może wyjść to dla mnie to już jest żenujące.

W wieku 19 lat nie da się być dojrzałym do posiadania dziecka i logiczne, że tęskni się do zabawy. Dojrzałość społeczną sie osiąga według psychologów koło 25 roku życia.

w wieku 18-19 lato to tylko głupie idiotki robią dziecko, żebym miała usunąć to nie urodziłabym w tym wieku