Niech żyje komunizm zbiegli koreańczycy chcą wrać na Północ do ojczyzny

Znany jest przypadek Północnokoreańczyka, Kwon Chol-nama, który 3 lata temu uciekł ze swojego kraju. Ryzykował życiem, gdy pod osłoną nocy przekraczał przygraniczną rzekę i przedostawał się na drugą stronę ogrodzenia z drutem kolczastym. Mężczyzna uciekł do Chin. Tam czekała go bardzo długa wędrówka do Laosu. Następnie dotarł do Tajlandii, skąd mógł polecieć samolotem do Korei Południowej, gdzie rozpoczął nowe życie. Po wielu miesiącach funkcjonowania w obcym państwie stwierdził, że chce wrócić do swojej ojczyzny. Kwon Chol-nam mówi dziennikarzom, że w Korei Południowej nie może prowadzić normalnego życia. Uciekinier żyje obecnie w niewielkim mieszkaniu na przedmieściach Seulu. Jest bezrobotny, doskwiera mu bieda i izolacja a organizacja charytatywna pomaga w spłacaniu czynszu. Kwon Chol-nam twierdzi, że on i inni uciekinierzy traktowani są w Korei Południowej jak obywatele drugiej kategorii. Pracodawcy wypłacali mu mniejsze wynagrodzenie, lub wcale tego nie robili. Mężczyzna jest za powrotem do swojej rodziny do Korei Północnej, gdzie jak sam mówi życie jest znacznie prostsze a ludzie się wzajemnie wspierają, rozumieją i szanują - w przeciwieństwie do społeczeństwa południowokoreańskiego, które jest "niewolnikiem pieniędzy". Wydawałoby się, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby zbieg mógł powrócić do ojczyzny. Jednak sytuacja jest o wiele trudniejsza niż się wydaje. Kwon Chol-nam próbował już wyjechać do Chin, lecz został zatrzymany i trafił do więzienia na kilka miesięcy. Prawo w Korei Południowej stanowi, że każdy uciekinier z północy natychmiast otrzymuje południowokoreańskie obywatelstwo. Z kolei obywatele tego państwa mają całkowity zakaz utrzymywania jakichkolwiek kontaktów z Koreą Północną. Kwon Chol-nam prowadzi aktywną walkę z rządem i domaga się zniesienia tych przepisów. Szacuje się, że w Korei Południowej żyje mniej więcej 25 tysięcy uciekinierów z północy. Ponad 50% z nich jest dyskryminowanych i żyje w izolacji. Północnokoreańczycy są średnio sześć razy częściej bezrobotni niż Południowokoreańczycy. Około 25% zbiegów chce wrócić do swojego kraju i można powiedzieć, że są siłą przetrzymywani wbrew ich woli.