Musze to z siebie wyrzucić

Dzisiaj ojciec uderzyl mnie mocno w twarz. Powiedziałam o tym chłopakowi. Juz wcześniej sie klocilismy, ostatnio co raz częściej. On jak zwykle obarczyl mnie winą poniekąd ze pewnie bylam chamska i chcial mnie uciszyć. Że jestem zołza, sekutnica, ma mnie dosyć i nikt by ze mną nie wytrzymał. Ja sama tego wytrzymać nie jestem w stanie. On nie odbiera telefonów. Nie odpisuje. Jak ze mna rozmawiał to rzucal telefonem w pol mojego slowa. Jestem z tym sama i nie moge sobie poradzić. To duzo bardziej boli niz twarz cokolwiek innego. Nie spodziewałam sie ze jest w stanie zostawic mnie z tym sama bez wsparcia a wręcz obarczyc winą. Nie zna dokładnej sytuacji u mnie w domu bo powiedziałam ze nie mam mu zamiaru tego tłumaczyć jak jest stanie usprawiedliwić uderzenie mnie przez ojca. Jestem z nim od ponad roku. Ale dal mi juz pare razy odczuc ze polegac na nim nie moge. Jak u niego np nocowalam parę razy zostałam wyrzucona przez niego, on twierdzi ze sama sie wyrzucilam przez swoje zachowania. Chyba mam juz depresję przez to wszystko, nie wiem co powinnam juz robić. Jestem w trakcie ostatniego semestru na studiach ale na ten moment to brak mi motywacji aby go skończyć. Brak wsparcia z otoczenia i ta ciągła krytyka od dluzszego czasu mnie dobila.

Fttvh Dr hd fuj h ech h duch cy y def Hugh ech t rudy du h fuj tej wsi tej rury zbroi test SF tyg n you

Lataj na swoich skrzydłach.

Chyba raczej skończyć ze sobą no bo skoro mając 25 lat nie mam ani jednej bliskiej wspierającej osoby to musi byc ze mna cos nie tak.

autorko jestes jeszvze? nie lam sie. rzuc chlopaka, nikt normalny, nawet po klotni, nie wyrzucilby Cie z domu w srodku nocy! Nikt komu zaleze na Twoim bezpieczenstwie i Cie kocha nie zareagowalby e ten sposob na to, ze zostalas uderzona. Skoncz studia, usamodzielnij sie i wynies z domu.

Mam 27 lat i tez czesto gesto czuje sie zle i samotnie na tym swiecie. Nie mam przyjaciol czy znajomych. Jestem osoba otwarta na znajomosci, ale za bardzo niesmiala. Wpadam juz pod 30stke a Pani w sklepie pptrafi mnie mega oniesmielic. Caly czas mam poczucie, z e ludzie sie na mnie patrza i oceniaja

Jestem, jestem To po prostu za duzo jak na jedna osobę Mam ochote odciąć sie od calego otoczenia Szczególnie od chłopaka ale kocham go i tak trudno jest z tego zrezygnować. Widzę co raz bardziej ze jestem z tym zalosna. Jego pierwszym pytaniem po tym jak mnie ojciec uderzyl było a to pierwszy raz Cie uderzyl? Tak jak bylp by to cos normalnego co w ogole mozna usprawiedliwić. Potem zaczęło się ze to pewnie przeze mnie ze zle sie zachowalam. Moje poczucie wartości juz od dawna przez jego krytykę leglo w gruzach. Jedyne czego chce to całkowita niezależność, bo poki co jestem zalezna od rodziców. Ostatnia rozmowa z chlopakiem wygladala tak ze tylko wykrzyczal ze mam mu dac spokoj bo chce isc spać.. Bardzo mnie to zabolalo bo ja bym wszystko poswiecila by mu pomoc a nie powinnam skoro takie rzeczy robi

Hej, pisalam wczoraj do Cb czy jestes. Mam nadzieje, ze i dzisiaj tutaj zajrzysz. Wiem, ze Ci ciezko, tez mam swoje problemy. Moze niedokladnie takie jak Twoje, ale wystarczajaco podobne by sie wczuc. Duzo mozna wypracowac w zwiazku, naprawde. Mam chlopaka od 6 lat, uwierz mi zawsze bedzie cos. Trzeba po prpstu wyznaczyc granice. Sorry ale chlopak tak reaguje na przemoc wobec Cb to znaczy, ze to dla niego normalne. I jakbym miala strzelac to ppwiedzialabym, ze w przyszlosci sam Ci dolozy.