Jak postrzegana jest kobieta nosząca rozmiar 40,42?

Hej. Mam 22 lata. Od dziecka miałam problemy z nadwagą. W podstawówce dzieci się ze mnie śmiały, w gimnazjum nie miałam szansy u chłopaków. Po korytarzu chodziłam zgarbiona, żeby nikt nie zwrócił na mnie uwagi. Na każdym zdjęciu zakrywałam rękami brzuch. Do tej pory mam problemy z pewnością siebie. W wieku 14 lat ważyłam 91 kg. Tak, wiem byłam grubasem i nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Jako czternastolatka zaczęłam się odchudzać i po 1,5 roku ważyłam już 67 kg. Byłam z siebie taka dumna. Znalazłam chłopaka, ale po 4 latach związku ważyłam już 77 kg. Rozstaliśmy się a ja znowu schudłam do 65 kg i tyle ważę obecnie. Mam figurę gruszki rozmiar bluzki 38/40, spodnie i spódnice kupuję zazwyczaj w rozmiarze 42. Mimo diety i tak nie lubię siebie. Patrze w lustro i widzę grube nogi, małe piersi i okrągłą twarz. Moja koleżanki twierdzą, że jestem stuknięta, bo jestem normalną dziewczyną a nie żadnym grubasem. Jednak ja im nie wieżę. Mam już dosyć odchudzania, bo ile można... Stąd moje pytanie: Jak osoby w moim rozmiarze są postrzegane przez innych ludzi? I czy takie kobiety jak ja mogą się podobać facetom?