nie wierze w...

Siebie. Uwazam,ze nie mam ani jednej zalety. Jesli zrobie lub powiem cos co jest dla kogos interesujace i dobre, to wychodzi mi to przypadkiem, zupelnie fartem. Fartem dostalam sie na studia, krwawica je skonczylam. Przypadkiem dostalam prace. Mam zero przyjaciol, znajomych, rodzina sie mnie wyparla. Totalna samotnosc spowodowala, ze dziwaczeje- jestem juz tylko non stop ironiczna wsrod ludzi. Nie mam kasy, zainteresowan, uwazm ,ze zycie jest bezsensu. Czy da sie mi pomoc?

Poszukaj sobie jakiś zainteresować, czegoś co będzie dawało ci satysfakcję i przyjemność - to strasznie ważne. Musisz nauczyć siebie samą doceniać, uwierzyć w siebie. Przez długotrwałą samotność rzeczywiście można dziwaczeć i zatracać zdolności socjalizowania się, ale na szczęście nie jest to nieodwracalne. Szukaj kontaktu z ludźmi, zacznij gdzieś wychodzić. Nawet jeśli będziesz musiała robić to sama, to często zupełnie przypadkiem można z kimś się zgadać i tak się zaczyna znajomość. Może jakiś koncert? Pomyśl o tym :)

Uwazam,ze nie mam ani jednej zalety. x wierze

Zaadoptuj psa :) albo zacznij się udzielać społecznie (wolontariat)

Zaadoptuj psa x szkoda psa

Dzieki za rady. Moze cos pomoga. Narazie plawie sie w beznadziei jednak.

na razie nie licz na kolo

Nie licze na kolo, licze na brzytwe :P