Dzieci z jawnej patologii na swoj sposób mają łatwiej

niż z niby dobrej, ale tak naprawdę niedogranej, nieogarniętej rodziny.Dziecko z patologii wie na czym stoi.Ktos z mojej klasy z podstawówki mający problemy z sądem rodzinnym zarobił na kupno Delikatesow.Nasza pracownica córka pijaka zarabia więcej niż większość magistrów, wiedziała,ze musi sobie radzić.

masz racje, ja jestem z tzw dobrej rodziny, moze nie wykształconej ale zamożnej, katolickiej, zastaw się a postaw się...i co ? mam skończone aż 3 kierunku studiow i gowno potrafie, nie radzę sobie w życiu, pomiataja mna, nie umiem się postawić ,boje się krzyknać, zabluzgać bo nie wypada, bo niewidzialna mama stoi za mna jak duch swiety i patrzy, moje rodzeństwo podobnie, niby nikt głodem nie przymiera ale i tak żyje mi się gorzej niż pracownicy biedronki czy dzieciorobom z 500 plus

Niestety życie z mamusią i tatusiem jest do pewnego czasu później daje w kość i trzeba sobie samemu radzić.

Dzieci ze skrajnej patologii którym udaje się wyjść całkowicie na prostą to tak naprawdę margines. Duże szczęście muszą mieć. Najczęściej kończą z podobnym scenariuszem wyniesionym z domu. Pisane jakoby miały łatwiejszy start to odrealnienie.

a czy ja piszę o skrajnej , ciotka tego chłopaka co ma delikatesy była doktorem prawa karnego, ale zmarła z przepicia

wiedział że musi jechać do tej Norwegii,

Jest w tym dużo racji... Najgorzej kiedy dziecku wmawia się, że ma za dobrze albo o wiele lepiej niż inni i dziecko mimo iż nie ma powodów to w to wierzy, i współczuje tym, którym nie trzeba współczuć, pomagać zamiast swoją energię wykorzystać w walce o swoje, lepsze życie.