Zraniona kobieta czy warto walczyć z jej chęcią do bycia samotną

Rzucam trochę pytanie w eter, może ktoś pomoże mi zrozumieć trochę sytuację w której się znalazłem. Ja - 30 latek, rok po ciężkim rozpadzie 8 letniego związku, Ona 24 lata niecały rok po rozpadzie narzeczeństwa., bardzo religijna. W skrócie: sam na sam, spotkaliśmy się tylko raz na kawie, kiedy chciałem zaprosić na kolację, napisała mi, że jest po trudnej relacji i ma duży klopot z otwarciem sie, potrzebuje teraz być sama żeby wrócić do siebie i nie wie ile czasu jej to jeszcze potrwa. Oprócz tego ma teraz ciężki czas, pracuje po 10h dziennie, zaczęła się sesja i ma 2 obrony bo uczy się na 2 kierunkach (jeden w innym mieście) i każdą wolną chwilę wykorzystuje na naukę/pisanie pracy. Mam za sobą też ciężki okres i jest ona pierwszą osobą od czasu rozstania, przy której mocniej zabiło serce. Nie mogę teraz przestać o niej myśleć. Wiem, że na tą chwilę nie ma sensu jej naciskać. Pytanie czy za jakiś czas starać się dalej czy jest to po prostu wymówka/albo czy dostałem kosza i nie przyjmuje tego do wiadomości?