Wierzycie w związek na całe życie?

Dokladnie, wtedy maja material do rozmow i poznaja sie.

Wierzę i wiem, że takie związki istnieją, ponieważ miałam kilka przykładów w mojej rodzinie, gdzie dane małżeństwo było ze sobą do końca życia, to znaczy - do śmierci któregoś z małżonków. Najdłuższy istniał 57 lat. Oboje bardzo się kochali, byli o siebie uroczo zazdrośni, nawet po latach, ale bywały też i gorzkie oraz tragiczne momenty. Jednak - to ich nie rozdzieliło, ba, wręcz przeciwnie - wzmocniło i ich uczucie, i więzy rodzinne. Wiadomo, że po tylu latach nie można mówić o stanie zakochania, zauroczenia, jak u nastolatków, ale sama więź, przywiązanie, codzienność, też może być znośna, jeśli oboje nie wyobrażają sobie życia bez siebie. Bardzo chciałabym się zakochać w taki oto sposób. Z podziwem, szacunkiem, pozytywną zazdrością i szczęściem patrzyłam na ten najdłużej trwający związek. Pozostałe, mimo, iż były dużo młodsze, też opierały się o podobne szczęścia i nieszczęścia. W życiu nie zawsze jest cudnie, kolorowo lub dobrze. Ale te pary potrafiły wszystko to przetrwać, co jest dla mnie pięknym wzorem.

Kiedyś to było kiedyś, ludzie się wiązali z miłości, bo np. nie wiedzieli czy przezyją (mówię tu o czasach I i II WŚ) , dlatego to było tak silnie, ale wierzę że wiązali się z miłości, bo wtedy miłość była pojmowana przez duże M. I to oboje się starali, oboje się spotykali, miłości była dla dwojga. A teraz wydaje mi się że każdy chce mieć miłość na własność, wszystko dla siebie. I też myślę że wiele osób , myśli częściej jednak o karierze, niż o stworzeniu związku. Ale takie mamy pokolenie karierowiczów.

To były inne czasy. Bez internetu i pornoli. Teraz jest seks na wyciągnięcie ręki i "okazja czyni złodzieja". Starsi u mnie w rodzinie mówili, że trzeba unikać okazji do zdrady. Ojciec się przyznał, że nieraz był atakowany przez natrętne, napalone kobiety na wyjazdach służbowych, ale magiczne słowo "s/p/i/e/r/d/a/l/aj" i zamykanie się na klucz pomogło. Po alkoholu nieraz się głupieje, nie każdy myśli o konsekwencjach tego, co wyprawia, a poprzednie pokolenia raczej miały inne podejście do wielu spraw, a co najważniejsze nie było tylu okazji żeby się ośmieszyć, skompromitować. My mamy tysiące okazji, social media, ktoś nas może sfilmować, nagrać, potem trudno z tego wybrnąć :-(

Chyba to niemożliwe w dzisiejszych czasach. Rocznik 87 jestem. Jedni wciąż są singlami, drudzy się rozwiedli lub rozwodzą, 1 owdowiała. Tyle wiem o znajomych ze szkoły :-(