Odzwyczaiłam sie od bliskości.

Nie wiem czy to jakies zaburzenie, czy raczej normalne? Mam nadzieje,ze to nie prowadzi do niczego zlego. Kiedys bylam bardzo żywa, pełna energii, uwielbiałam dotyk. Dziś jestem apatyczna, czesto jest mi smutno az boli mnie ciało (naprawde ,czuje takie prady i trzesiawki),dużo śpię. Kiedys bylam spontaniczna, kochliwa - dzisiaj widze wszystko takim jakie jest, kalkuluje, potrafie kontrolowac emocje by sie nie zakochac, zyje bez jakiegokolwiek dotyku od 7 lat.Oprócz ostatniej sytuacji - kiedy kolega wpadł do mnie na noc i zaczął sie przystawiać. Podoba mi się on,ale ... poczulam sie tak strasznie obco z dotykiem, a po wszystkim rozpłakałam sie. Tak sobie pomyslalam, ile trace ze na co dzien tego nie mam.Dotyk zaczal mnie drażnić,wrecz parzyć,poczulam jakies obrzydzenie a zarazem tesknote do tego. Nie mam nikogo takiego z kim moglabym pogadac,pozwierzac sie. Odcielam kolezanki, bo zazwyczaj dolowaly mnie skupianiem uwagi na sobie a nie na mnie, opowiesciami z ich zycia. Czuje sie taka martwa ale jakos przywyklam do tego, gorzej jak zblizam sie do kogos i widze w nim energie,a w sobie nie

Nawet rodzina mówi,ze zrobilam sie ciepłą kluchą, przedrzeźniają mnie. Gdybym miała sile, ale nie umiem sie zmusic, jakikolwiek wysiłek psychiczny czy fizyczny muszę odsypiac i ladowac kilka dni

Musisz isc o rgzorcysty jestes nawiedzona.

Ty masz po prostu depresję. Brak energii, problemy z koncentracją, brak ochoty na seks. Powinnaś iść do psychiatry, bo będzie coraz gorzej.

Powinna zwialic komus albo ostro d******y i przejdzie moja dziewczyna tak miala