Źle mi trochę....

Sama nie wiem od czego zacząć.......... Mam 27 lat jestem matką żoną od trzech lat siedzę w domu nie pracuje rzadko gdzieś wychodzę jedna ciąża druga teraz wychowuję dzieci. Mój mąż jest dobry kocha mnie ale nie umiem z nim rozmawiać, nie mam koleżanek nie mam z kim pogadać. Większość moich koleżanek też ma dzieci mężów i kontakt się urwał. Jedynie co to z mama czasem rozmawiam. Cieszę się bo jestem matką żoną o tym marzyłam, ale czegoś mi brakuję czasem czuję się sama.... Mąż ma pracę codziennie wychodzi ma też inne życie prócz domu, nie czuje tego co ja i dlatego mnie nie rozumie. Ciągle dom dzieci mąż i nic poza tym. Mam czasem wszystkiego dosyć często zmienia mi się nastrój czasem jestem nerwowa za chwilę śmieję się z niczego a jak mąż jest w pracy to zdarza mi się też popłakać. Marzę o tym żeby poczuć się dobrze sama ze sobą i ze swoim życiem.