Odpuszczam....

Tak, przyszłam się wyżalić, wygadać. Jestem ja, jest on. Wielkie zakochanie a potem coraz więcej nieporozumień. Mi najbardziej przeszkadza jego rozrywkowy tryb życia i częste picie. Parę razy napomknęłam coś o tym, obiecał że to się zmieni. Taaaaa...potem już chyba nawet robił na złość żeby pokazać jaki to on wolny i może robić co chce .Zaczęło to nie mieć sensu.On zniewolony, ja w roli zrzędzącej laski. Dziś odpuszczam, lecz wiążę się to z tym że robię też duży krok w tył w naszej relacji,żeby się zdystansować i nie ranić siebie samej. Nie będę już chyba potrafiła kochać i dawać tyle ile dawałam. Czuję ulgę ale i żal, że jednak chyba coś nie wyszło.Nie wyszło coś co zapowiadało się pięknie, bo były obietnice wspólnej pracy nad związkiem i wspólna przyszłością. Smutno mi. Leć. Bądź wolny.Może związek nie jest nam pisany. Może przyjaźń?